Τα απόκρυφα ποιήματα

"Οι μόνες τιμές που γνώρισα / ήταν αυτές των προιόντων" αναφέρει στο πρώτο ποιητικό βιβλίο του ο Δημήτρης Πορφύρης που έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά προηγούμενων δημοσιεύσεων ποιημάτων του σε γνωστά λογοτεχνικά περιοδικά όπως: Οδός Πανός, Πλανόδιον, Γράμματα και Τέχνες, Θέματα Λογοτεχνίας, κ.ά.


Κι αυτή δεν είναι μόνο η διαμαρτυρία ενός ποιητή απέναντι σε μια "κυνονία εγω-προβάτων", αδερφοφάδας, ατομικισμού και ομαδοποίησης, αλλά το μικρό "ουρλιαχτό", η ακαριαία κραυγή απόγνωσης του τέλους, καθενός που η θυσία του θάβεται μαζί με τον θυσιαζόμενο. Για να γίνει πιο αισιόδοξος στη "(Συνέχεια)": "κι αν μας περιφράξανε με
τοίχους κάτασπρους / σαν τ' ακαθήλωτα δέντρα / πάνω από αυτούς θα υψωθούμε.".


"Τα Απόκρυφα Ποιήματα" είναι μια σειρά ιδεών ή γεγονότων, προσωπικών ή κοινωνικών που μένουν στο περιθώριο ή ξεβράζονται νεκρά στην "επιπόλαιη επιφάνεια", όπως: "ο τοίχος δεν έπεσε ποτέ" / "ηρώο πεσόντων" έγινε / κι απέκτησε τιμές." Γι' αυτόν, "Ο πολεμικός χάρτης"
είναι:

"Τα μέτωπα του πολέμου σχεδιάστηκαν

πάνω στα μέτωπα των βρεφών.

Νεογέννητα που πέθαναν για μια πατρίδα

που δε θα γνωρίσουν ποτέ."

Ο Πορφύρης επαναφέρει τη λησμονημένη Μπρεχτική πατρίδα, αυτήν που "με αφορμή μιαν ερώτηση για την πατρίδα: μπορώ να πεινάσω οπουδήποτε,
έλεγε."