Τα σπίτια

ΟΙ ΠΕΣΤΡΟΦΕΣ

Κατοχική άνοιξη με το χορτάρι ως το γόνατο, τις ράχες με τις πλαγιές τους κατακίτρινες απ' τις ανθισμένες ασφάκες, το ποτάμι με πεντακάθαρο θυμωμένο νερό κι ο ήλιος να λάμπει επί δικαίων και αδίκων.
Μας πήρε μία ολόκληρη βδομάδα, εμένα και του συχωρεμένου Κώτσιο-Μπότσιαρη, να βάλουμε σουλπί. Κόβαμε χοντρά κλωνάρια από ιτιές για παλούκια και κουβαλούσαμε παλιούρια από τη ράχη της Παναγιάς που ήταν γεμάτη παλιουριές. Στο πλάτωμα της ράχης σώζονται ακόμα επίπεδες πλάκες διαμέτρου 30 έως 40 εκατοστών, συγκροτώντας μίαν "αλατισιά". Οι βοσκοί άφηναν επάνω τους αλάτι και οδηγούσαν το κοπάδι εκεί για να το γλείψει και στη συνέχεια να πάνε για βοσκή και για νερό. Οι "αλατισιές" στήνονταν κοντά σε αυλάκια με νερό και σε ποτάμια για ευνόητους λόγους. Το αλάτι επιπλέον νοστίμιζε το γάλα και το κρέας. Η εποχή η πιο κατάλληλη ήταν η Άνοιξη. Οι πέτρες από το γλείψιμο και στη συνέχεια από τις συχνές φθινοπωρινές και χειμερινές βροχοπτώσεις ήταν λείες και κάτασπρες. Στη μέση της "αλατισιάς" δέσποζε το κόνισμα της Παναγιάς. Πέτρινο, ομορφοκτισμένο με πελεκητές πέτρες, με γείσο από σχιστόλιθο και εσοχή 30 x 30 για να χωράνε άνετα η εικόνα, το καντήλι, το μπουκάλι με το λάδι και το σπιρτόκουτο. [...]