Βασιλική

Σμύρνη 1921

Αγαπητή αδελφή,

Είμαστε καλά το αυτό επιθυμούμε και για σας.

Πότε επιτέλους, θ` αποφασίσεις να ιδείς τον αδελφό σου και τη νύφη σου; Πότε θ` αποφασίσεις να ξοκολλήσεις απ` το νησί; Τί είναι αυτό που σε δένει πια μαζί του; Και μη μου πεις πως είναι αυτός ο κρυόμπλαστος ο άντρας σου, ούτε βέβαια, οι δύο αδελφές μας. Βάζω στοίχημα πως ούτε θα βλεπόσαστε.

Θαρρώ πως νισάφι πια, Βασιλική, έπραξες ως τώρα όλα όσασ θα `πρεπε να κάνει μια κόρη για τους γεννήτορές της, για τον γιό σου, για το νησί...

Μή θαρρείς πως δεν πικράθηκα και `γω για τον άδικο χαμός τους. Με τρώνε και μένα οι τύψεις που δεν πρόλαβα να του γνωρίσω τη γυναίκα μου. Σκέφτομαι και τη μάνα μας. Αν δεν την είχες φέρει μαζί σου, τότε στο ταξίδι, ο καημός μου θα ήτανε διπλός. Ας είναι.

Τώρα Βασιλική, ας μην κρυβόμαστε πίσω απ΄ το δάχτυλο, είααι μονάχη. Ο γάμος που έκανες -απ`ότι μ` άφησες να καταλάβω- ήτανε για να δώσεις ένα πατέρα στο παιδί σου κι απότυχες. Θα μου πεις, βέβαια, πως έχεις τον γιο σου. όμως αδελφούλα κακά τα ψέματα, ο γιος σου σε λίγα χρόνια θα παντρευτεί. Και τότε; Και τότε, Βασιλική, θα μείνεις μονάχη. Και μη μου πεις πάλι πως σ` έχει ανάγκη το νησί!

Έλα Βασιλική, έλα να μείνεις κοντά μας. Η Νεφέλη σε περιμένει πως και πως και `γω σου υπόσχομαι να γίνω για το γιο σου καλύτερος από πατέρας. Έλα να μείνεις στην Σμύρνη μας. Η Σμύρνη που ήξερες δεν υπάρχει πια. Η τωρινή Σμύρνη ξεφαντώνει, είναι πιο Ελληνική και απ` την ίδια την Ελλάδα. Ο ενθουσιασμός έχει φτάσει στην τρέλα. Μια τρέλα γλυκιά, ξελογιάσρα. Τα Ελληνόπουλα, ντυμένα στο χακί, έχουν κλέψει τις καρδιές μας, τα όμορφα κορίτσια μας. Η Σμύρνη ζει, ανασταίνεται, έχει ντυθεί στα γαλάζια και χορεύει. Ως και η Αμίνα- την θυμάσει την ψυχοκόρη μας- έχει ξεχάσει τη θλίψη της και τραγουδάει τα τραγούδια μας. Μονάχα ξανθούς δεν αντέσει να βλέπει. Κλείνει τα παραθυρόφυλλα σανς τους αντικρίζει, θυμάται τους Εγγλέζους.