Η παραίτηση

Ένας άνθρωπος που ισορροπεί ανάμεσα στον κοινωνικό καθωσπρεπισμό και το περιθώριο. Κάποτε, κάπου, ίσως και τώρα… στέκει σαν κατερειπωμένο αρχοντικό ατενίζοντας το πέλαγος. Μοιάζει, λες, με το πορτρέτο της κοινωνίας! Άνθρωποι που πονούν, μα είναι ανάλγητοι, που ποθούν, μα δεν τολμούν, που το επιθυμούν, αλλά δεν μπορούν να κατανοήσουν τον κόσμο γύρω τους, μα ούτε και τον ίδιο τους τον εαυτό… (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).

Νέος δημιουργός ο Άγγελος Ποθουλάκης, προσεγγίζει στη νουβέλα του με φιλοσοφική διάθεση τη ζωή. Η γραφή του, ο τρόπος που προσεγγίζει το θέμα του, η πλοκή της ιστορίας που θέλει να μας αφηγηθεί, αναπτύσσεται μέσα σε μια ατμόσφαιρα που θυμίζει ασπρόμαυρα φιλμ νουάρ. Η τέχνη του υφαίνει, σαν αργαλειός, αδιόρατες συνομιλίες με τον «Μύθο του Σίσυφου» του Αλμπέρ Καμύ, με την «Έρημη χώρα» του Τ.Σ. Έλιοτ, με την «Γκραντίβα» του Σ. Φρόυντ, με την «Τελευταία ερώτηση» του Ι. Ασίμοφ, με την ποίηση του Καβάφη.

Ο τόπος και ο χρόνος, στο έργο του Άγγελου Ποθουλάκη μοιάζει σταματημένος, μα ποτέ δεν σταματά! Η γραμμή του ορίζοντα, πάντα μακριά, σηματοδοτεί την απόσταση του σύγχρονου ανθρώπου από τον ίδιο του τον εαυτό, και η θάλασσα το αέναο κάλεσμα για…

Χρήστος Τσαντής