Πρακτικά Α΄ Πανελληνίου Συνεδρίου για τον Γιάννη Σκαρίμπα

Εξόριστος για πάντα από την ιστορία της "Νεοελληνικής Λογοτεχνίας" του Κ.Θ. Δημαρά, ο Γιάννης Σκαρίμπας καταλαμβάνει, αντίστοιχα, μια παράγραφο δεκαεξίμισι και άλλη μία δεκατρισίμισι αράδων στις ιστορίες της νεοελληνικής λογοτεχνίας του Mario Vitti και του Λίνου Πολίτη, ο οποίος του επέθεσε τον τίτλο του "ιδιότυπου και απροσάρμοστου και στην ποίηση και στην πεζογραφία". Όσον αφορά την σύγχρονή μας "Εισαγωγή στη Νεότερη Ελληνική Λογοτεχνία" του Roderick Beaton, εκεί ο Σκαρίμπας κατάφερε να έχει ελάχιστα μεγαλύτερο εκτόπισμα (δεκαεννέα αράδες). Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση σπανίως στάθηκε δυνατό να απαλλαγεί από την αμηχανία και την έλλειψη ευθυβολίας που συχνά συνόδευαν την κριτική του έργου του κατά τον μεσοπόλεμο. Ενός έργου που η πρωτοποριακή του υφή όχι μόνον δεν κατάφερε να εξαλείψει, αλλά και επαύξησε (με εξαίρεση τις εν πολλοίς αξεπέραστες κρίσεις του Πέτρου Σπανδωνίδη και ενίοτε του Τέλλου Άγρα) τις αγκυλώσεις της παλαιότερης κριτικής και εξακολούθησε να αποθαρρύνει για πολλές γενιές τη συστηματική μελέτη του. [...]



Το Α΄Πανελλήνιο Συνέδριο για τον Γιάννη Σκαρίμπα, που διοργανώθηκε στη Χαλκίδα (11-13 Νοεμβρίου 2005) από την Εταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών, τον Σύνδεσμο Φιλολόγων Ευβοίας, τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Χαλκίδας και τον Σύλλογο "Φίλοι του Γιάννη Σκαρίμπα", έδειξε όχι μόνον ότι η μελέτη του έργου του Χαλκιδαίου συγγραφέα γίνεται πλέον συστηματικά (ως όφειλε εδώ και χρόνια), αλλά και ότι το έργο αυτό προκαλεί ποικιλοτρόπως το ενδιαφέρον αναγνωστών και μελετητών, παλαιότερων και νεότερων, διαφορετικής συγκρότησης, υφής και ευαισθησίας, με πολύ γόνιμα αποτελέσματα.

Κατερίνα Κωστίου, Πανεπιστήμιο Πατρών