Η Μεσόγειος μετά την Αραβική Άνοιξη

Η Αραβική Άνοιξη επηρέασε και συνεχίζει να επηρεάζει καθοριστικά τις εξελίξεις στη Μεσόγειο και ολόκληρο τον κόσμο. Ανατροπές καθεστώτων, δρομολόγηση συνταγματικών μεταρρυθμίσεων, εμφύλιες συρράξεις, γεωπολιτικές ανακατατάξεις, συνθέτουν την αλυσίδα των ραγδαίων εξελίξεων στο εσωτερικό των αραβικών κρατών της περιοχής, δημιουργώντας πρωτοφανείς προκλήσεις τόσο για τις τοπικές κοινωνίες όσο και για τη διεθνή κοινότητα. Μέσα σε αυτό το πολύπλοκο σκηνικό, η στρατηγική συνεργασία σε όλους τους τομείς ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στους νότιους γείτονές της αποκτά ξεχωριστή σημασία και ειδική δυναμική που αφορούν κάθε χώρα της περιοχής. Η αναζήτηση μιας νέας ισορροπίας μεταξύ Βορρά και Νότου για την ειρήνη, τη σταθερότητα και την κοινή ευημερία δεν είναι εύκολη υπόθεση, ιδίως όταν στα ανοιχτά μέτωπα προστίθενται μείζονος σημασίας προβλήματα, όπως οι διογκούμενες προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές και ζητήματα που προκύπτουν από την τρομοκρατία και αφορούν στην ευρύτερη περιοχή. Η Ελλάδα πρέπει να προσδιορίσει τον ρόλο της σε αυτό το περιβάλλον. Μπορεί να αποτελέσει γέφυρα κατανόησης, αλληλεγγύης και συνεργασίας σε πολλούς τομείς μεταξύ χωρών και λαών από τις δύο όχθες. Μέσα σε αυτό το ευρω- μεσογειακό περιβάλλον, το Μαρόκο αποτελεί μια ιδιαίτερη πραγματικότητα με μεγάλες μεταρρυθμίσεις στο πλαίσιο της ομαλής συνέχειας και σταθερότητας. Αυτές και άλλες ενδιαφέρουσες συναφείς πτυχές φωτίζουν οι εισηγήσεις των συμμετεχόντων στην ημερίδα που συνδιοργάνωσαν η Πρεσβεία του Βασιλείου του Μαρόκου στην Ελλάδα, το Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής και το Ευρωπαϊκό Κέντρο Αριστείας Jean Monnet του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, και οι οποίες συγκεντρώνονται στον παρόντα τόμο.