Ο μπαμπάς μου

Τον μπαμπά μου αγαπω, για τους λόγους που θα πω...




ΚΡΙΤΙΚΗ



Χαριτωμένο, μέσα στο πνεύμα του μικρού παιδιού, το βιβλίο που μας έρχεται από τη Λουμπλιάνα (Σλοβενία), ολόκληρο έργο μιας μοντέρνας καλλιτέχνιδος, της Λίλα Πραπ, στο οποίο η αγάπη, ο θαυμασμός, η εμπιστοσύνη που εκφράζει ο μικρούλης πρωταγωνιστής της ιστορίας, δεν έχουν όρια και φραγμούς. Τόσο καμάρι πια, συγκινητικό. Και τόσο αθώο. Αλλά και τόσο ανακουφιστικό όσο και σύνηθες, καθώς τα μικρά παιδιά, ανέκαθεν, χρειάζονταν έναν θεό, έστω ημίθεο μέσα στο σπίτι. Προστάτη της μικρής και ανώριμης ύπαρξής τους.

Το ομοιοκατάληκτο -στην ελληνική γλώσσα- κείμενο, που οφείλεται στη Χριστίνα Μανιά, στηριζόμενο, κυρίως, στις εκπληκτικές εικόνες, υμνεί έναν πατέρα έτσι όπως τον έπλασαν και τον γιγάντωσαν τα μάτια αλλά και η καρδιά του γιου του: «Εχει/ δύναμη πολλή/ είναι σαν/ τον Ηρακλή» μας λέει, ενώ στις δύο αντικριστές σελίδες φιγουράρει ένας πελώριος, στιβαρός ρινόκερος, με τον μικρούλη του να τον κοιτά θαμπωμένος. «Ο,τι θέλω από ψηλά/ θα φωνάξω τον μπαμπά», και η καμηλοπάρδαλη έχει τον λόγο, ή μάλλον το κλαδί που κατεβάζει για το παιδάκι της. «Οταν παίζουμε μαζί/ κάνει σαν μικρό παιδί...», συνεχίζει το αγόρι και στην εικόνα ένα μεγαλόσωμο ζώο -λύκος μάλλον- γελά και λικνίζεται χορευτικά για χάρη του μικρότερου. «Οταν κουραστώ στον δρόμο/ με φορτώνεται στον ώμο». Από τη ζούγκλα η εικόνα και το πιθηκάκι αραγμένο στη ράχη του πατέρα του άλλο δεν κάνει παρά να χαμογελά μ' εμπιστοσύνη και αγαλλίαση.

Σελίδα τη σελίδα, εικόνα την εικόνα ξετυλίγεται η αγάπη. Και ανθεί. Λουλούδι της καρδιάς του μικρού παιδιού. Κατανοητό, ενθουσιώδες, αστείο και πολύ συγκινητικό. Με έξοχη εικονογράφηση.

Για την προσχολική ηλικία.



ΕΛΕΝΗ ΣΑΡΑΝΤΙΤΗ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 18/01/2008