Σχετικά με τον Μπωντλαίρ

Δεν είναι πολύ ωραίο αγαπητέ μου Ριβιέρ; Ε, λοιπόν, κάτω από τον Μπωντλαίρ, δεν θα έπρεπε ωστόσο να θυμήσουμε μερικούς τόσο όμορφους στίχους στον σημερινό αναγνώστη, που διαβάζει τόσο κακούς;
***
Ένα άκρως ενδιαφέρον προυστικό κείμενο, γεμάτο ανατρεπτική λεπτή ειρωνία, βαθιά γνώση της γαλλικής ποίησης του 19ου αι., αλλά και του κόσμου μας, του κόσμου των ποιητών, των κριτικών και πάνω απ' όλα της αλήθειας και της ομορφιάς σαν τολμούν και τα καταφέρνουν να εκφραστούν δυνατά σε στίχους. Ο Προυστ το συντάσει άρρωστος με όσα θυμάται, χωρίς καν να εχει διπλα του ολα τα βιβλία. Πρωταγωνιστές και...μονομάχοι στο δοκίμιο ο Μπωντλαίρ και ο Βικτώρ Ουγκό, με τη νίκη του πρώτου να καταγράφεται μέσα στον βιωμένο πόνο του, τη γνήσια οργή και την αγάπη του για κάθε περιθωριακό πλάσμα στον εφιαλτικό μας κόσμο. Ο Προυστ δεν διστάζει, με μια τολμηρή αναλογία, να τον παραλληλίσει με τον Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Από κοντά πλήθος στίχοι και σχόλια για όλους σχεδόν τους ποιητές της Γαλλίας του γόνιμου 19ου αι.