Ανάλυση φούγκας

Η "Ανάλυση φούγκας" του Εμπενέζερ Πράουτ αποτελεί συνέχεια της Φούγκας του ίδιου συγγραφέα και συνοδεύεται, αποκλειστικά στην ελληνική έκδοση της, από δύο δίσκους ακτίνας (C.D.), οι οποίοι πιστεύω ότι προσδίδουν στο βιβλίο ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Περιέχονται 23 φούγκες 9 συνθετών:

1. Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ (φούγκες αρ. 1, 4, 5, 6, 9, 10, 12, 19, 20, 23)

2. Γκέοργκ Φρίντριχ Χαίντελ (φούγκες αρ. 2, 13)

3. Γιόζεφ Χάυντν (φούγκες αρ. 3, 7, 14)

4. Φέλιξ Μέντελσον Μπαρτόλντι (φούγκες αρ. 8, 22)

5. Ρόμπερτ Σούμαν (φούγκα αρ. 11)

6. Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ (φούγκες αρ. 15, 21)

7. Καρλ Γκράουν (φούγκα αρ. 16)

8. Λουίτζι Κερουμπίνι (φούγκα αρ. 17) και

9. Λεονάρντο Λεό (φούγκα αρ. 18).

Η ακρόαση των δίσκων ακτίνας δίνει άλλη διάσταση σ’ αυτές τις συνθέσεις, και ειδικότερα στον τρόπο που μια φούγκα μπορεί να ενορχηστρωθεί. Έχετε, λοιπόν, την ευκαιρία να ακούσετε φούγκες ερμηνευμένες από:

1. ορχήστρα δωματίου (φούγκες αρ. 1, 4, 9, 21)

2. συμφωνική ορχήστρα και χορωδία (φούγκες αρ. 2, 3, 7, 13, 15)

3. εκκλησιαστικό όργανο (φούγκες αρ. 5, 6, 8, 10, 11, 20)4. πιάνο (φούγκα αρ. 12)

5. κουαρτέτο εγχόρδων (φούγκα αρ. 14)

6. sampler, αφού η τριπλή φούγκα (αρ. 18) του Λεονάρντο Λεό δεν έχει μέχρι σήμερα ηχογραφηθεί.

Ερμηνεύουν:

οι οργανίστες: Rolf Uusvyali, Lionel Rogg, Miklos Spanyi, Gnter Metz, Glenn Gould

ο πιανίστας Sviatoslav Richter

το Tokyo Quartet

οι μαέστροι: Herbert von Karajan, Rudolf Barshai, Eugen Jochum, Mugens Wuldike, Timothy Dean, Helmuth Rilling, Masaaki Suzuki
οι ορχήστρες: Berlin Philharmonic Orchestra, Vienna Symphony Orchestra, Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks.
Η αναλυτική μέθοδος του Πράουτ και η κατανομή της ύλης σε ενότητες, όπως:

1. φούγκες χωρίς σταθερό αντίθεμα

2. φούγκες με περισσότερο ή λιγότερο σταθερό αντίθεμα

3. φούγκες σε αντιστροφή, σε μεγέθυνση και σμίκρυνση

4. διπλές και τριπλές φούγκες

5. φούγκες σε χορικό και cantus firmus

6. φούγκες με συνοδεία, βοηθάνε τον αναγνώστη να κατανοήσει την μορφή, αλλά και να διαπιστώσει το εύρος των συνθετικών δυνατοτήτων και επιλογών.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το τέταρτο τμήμα "Ένα και το αυτό θέμα σε φούγκες διαφορετικών συνθετών" όπου παρατίθενται τέσσερις φούγκες των Μπαχ, Χαίντελ, Χάυντν και Μότσαρτ πάνω στο ίδιο θέμα.

Τέλος, για πρακτικούς λόγους αντικαταστήσαμε τα κλειδιά ντο της άλτο και του τενόρου με τα κλειδιά σολ και φα, με εξαίρεση τη φούγκα του Χάυντν από το Κουαρτέτο εγχόρδων σε φα ελάσσονα, έργο 20, αρ. 5.



Γιώργος Π. Πλουμπίδης