Δημώδη άσματα Σκύρου εις Βυζαντινήν και Ευρωπαικήν

Ο Κωνσταντινουπολίτης Κωνσταντίνος Ψάχος (1869-1949), πρωτοψάλτης και καθηγητής της βυζαντινής μουσικής στο Ωδείο Αθηνών, δημοσιεύει εδώ μία μικρή συλλογή από δημοτικά τραγούδια της Σκύρου, τους λεγόμενους "χαβάδες", καθώς και τρία θεσσαλικά και από ένα της Σαλαμίνας (Κούλουρης) και των Ψαρών. Ο ρομαντικός συγγραφέας επιχειρεί να αποδείξει ότι ακόμη και σε αυτή την άσημη γωνιά της ελληνικής γης (Σκύρο) υπάρχουν "όλως πρωτότυπα λαϊκά άσματα". Γι' αυτό χαρακτηρίζει τη λαογραφική συλλογή του "ως σημαντικήν εισφοράν εις την εθνικήν ημών μουσικήν". Ο συγγραφέας συνέλεξε ο ίδιος τα τραγούδια με επιτόπια έρευνα στο νησί των Βορείων Σποράδων σε συνεργασία με τον Εμμανουήλ Σαγκριώτη, επιθεωρητή των σχολείων της Εύβοιας. Τα τραγούδια χωρίζονται σε "κώμους" (sic), "επιτραπέζια", "επαινετικά", "χορευτικά", "βαυκαλίσματα" (νανουρίσματα, μεταξύ των οποίων το περίφημο "Μάρε γυιέ μου κανακάρη") κ.ά., και δημοσιεύονται "πιστώς και απαραλλάκτως" μαζί με τη ηχητική τους απόδοση σύμφωνα με τους κανόνες της βυζαντινής αλλά και της ευρωπαϊκής μετρικής. Ο Ψάχος στην εισαγωγή του επεξηγεί τους ήχους και τους ρυθμούς των "εθνικών" ασμάτων της Σκύρου, ανακαλύπτοντας "υποκρυπτόμενους αρχαίους ελληνικούς μουσικούς ρυθμούς". Η ενδιαφέρουσα συλλογή του συνιστά οργανικό συμπλήρωμα των βασικών συλλογών της ελληνικής δημοτικής ποίησης (του Fauriel, του Passow, του Ζαμπέλιου κλπ.).