Μέγας Κανών

Ο Μεγάλος Κανόνας αποτελεί απαράμιλλο υμνολογικό κείμενο. Εκφράζει τα συναισθήματα του «πεπτωκότος» ανθρώπου, που απομακρύνθηκε από τον Θεό επειδή προτίμησε την αμαρτία. Πρόκειται για ένα πνευματικό ξέσπασμα του ανθρώπου, την στιγμή που συνειδητοποιεί την τραγικότητά του, μία τραγικότητα για την οποία ευθύνεται ο ίδιος. Η αλλοτρίωση, η μοναξιά, ο φόβος, η αγωνία διαφαίνονται σ' όλα τα τροπάρια του ύμνου αυτού. Είναι οι τραγικές συνέπειες της πτώσης, αποτελέσματα της αμαρτίας. Ζητούμενο; Ο νέος Αδάμ, ο Χριστός, ο Οποίος θα οδηγήσει τον άνθρωπο έξω από το στενό πλαίσιο του θανάτου και θα τον βοηθήσει να εισορμήσει στην απεραντοσύνη της συγγνώμης, της μετανοίας, της χαράς, δηλ. της επανάκτησης της χαμένης πατρίδας, του Παραδείσου.

Συγγραφέας του Μεγάλου Κανόνος είναι ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης. Ονομάζεται έτσι το κείμενο αυτό της υμνολογίας μας εξαιτίας της μεγάλης του έκτασης, των πολλών τροπαρίων των εννέα ωδών από τις οποίες και αποτελείται. Από την πρώτη κιόλας ανάγνωση θα διαπιστώσει κανείς ότι είναι ένα κείμενο πυκνό σε έννοιες, πλούσιο σε συμβολισμούς και με πάρα πολλές αναφορές σε βιβλικά πρόσωπα και γεγονότα. Ο Μέγας Κανών επέχει θέση πνευματικού εγερτηρίου, διότι προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τον καλοπροαίρετο άνθρωπο έτσι ώστε, αφού συνειδητοποιήσει την αμαρτωλότητά του, να φτάσει στην πολυπόθητη μετάνοια.