Μπουρλότο Το μιούζικαλ της Επανάστασης

2ΟΟ χρόνια από την επανάσταση του 1821. Σβύνει 200 κεράκια η Δημοκρατία. Εν αγνοία της. Κυρίες του καλού κόσμου και πολιτικοί του κακού κόσμου αποφάσισαν να γιορτάσουν τα γενέθλια της ολοχρονίς. Βασισμένοι στο παραμύθι της. Αλλού ξεκίνησε την επανάσταση αλλού τη χρεώθηκε. Και από που και ως πού Δημοκρατία; Και μάλιστα Ελληνική. Ανιστόρητες κυρίες, ανιστόρητοι πολιτικοί. Στα 200 χρόνια είναι ζήτημα αν υπήρξαν 50 χρόνια κανονικής Δημοκρατίας. Τα υπόλοιπα ήταν δικτατορίες με τα παρελκόμενα τους .Απλώς έβαζαν τη λέξη Δημοκρατία για να κοιμάται ήσυχος ο Έλληνας. Βασιλεύομένη Δημοκρατία πχ. Απ άκρη σ άκρη στη χώρα κονδύλια και εορτασμοί. Παντού φουστανέλες. Λογικό. Τι να γιορτάσεις ; Το Μεταξά; Την επταετία; Τον εμφύλιο; Τη Μακρόνησο; Στα 200 χρόνια εσυνέβησαν όλα αυτά αλλά δεν τα λέμε. Όλα αυτά σκεφτόμουν όταν ξεκίνησα να γράφω το ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ. Δεν γιορτάζουμε τα 200 χρόνια της Δημοκρατίας. Καταγγέλουμε τα 200 χρόνια του βιασμού της Δημοκρατίας Στην εποχή του metoo αυτό είναι το σωστό. Πως να το πείς όμως. Δραματικά; Κωμικά; Ιδού η απορία. Και ο κύβος ερρίφθη. Μιούζικαλ. Τόσες ταινίες για την επανάσταση του 21 , ούτε μία μουσικοχορευτική. Ντροπή μου. Και που το σκέφτηκα και που το έγραψα. Το έκανα από σεβασμό και προς τη Δημοκρατία και πρός την επανάσταση. Τις έκανα δύο σε ένα. Το δράμα μιάς επαναστατημένης και δημοκρατισμένης. "Αμάρτησα για το λάβαρο μου".