Γίνε ο καλύτερος εκπαιδευτής

Για τον νεοεισερχόμενο, το έργο του εκπαιδευτή μπορεί να φαντάζει τρομακτικό. Το βιβλίο αυτό γράφτηκε με σκοπό να περιγράψει στον υποψήφιο ή το νέο εκπαιδευτή όσα θα αντιμετωπίσει από πλευράς γνώσεων, ικανοτήτων και τρόπων συμπεριφοράς. Να θυμάστε όμως πάντα ότι από το πλήθος των γνώσεων που θα συναντήσετε στο βιβλίο, θα περιοριστείτε σε ένα μικρότερο τμήμα του, ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης για την οποία εργάζεστε. Ο καλός εκπαιδευτής χρειάζεται χρόνο για να αναπτύξει τις ικανότητές του, και αρκετά συχνά απαιτείται καθοδήγηση από άλλους, περισσότερο έμπειρους εκπαιδευτές.

Στο βιβλίο θα βρείτε:

Λεπτομερή περιγραφή των κυριότερων μεθόδων εκπαίδευσης και κατάρτισης

Πληροφορίες για τους παραδοσιακούς αλλά και τους σύγχρονους τρόπους εκπαίδευσης (μέσω υπολογιστή)

Τρόπους ελέγχου της προόδου και σχέδια δράσης, βήμα προς βήμα

Συμβουλές από ειδικούς για όσα πρέπει και δεν πρέπει να κάνετε.





ΚΡΙΤΙΚΗ



Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον εκπαιδευόμενο μιας επιχείρησης και στον μαθητή του σχολείου; H κύρια δουλειά του μαθητή είναι να παρακολουθεί εκπαιδεύσεις με μικρά διαλείμματα, ενώ η κύρια δουλειά του υπαλλήλου είναι να εργάζεται σε κάποια εταιρεία, που στην καλύτερη περίπτωση θα τον στέλνει κάθε τόσο για εκπαίδευση σαν διάλειμμα. Δηλαδή για τον υπάλληλο η εκπαίδευση είναι ό,τι το διάλειμμα για τον μαθητή, είναι το σπάσιμο της ρουτίνας του, είναι η χαρά ότι δεν θα περάσει άλλο ένα οκτάωρο στο ίδιο γραφείο με τους ίδιους συναδέλφους. Εδώ ο κίνδυνος είναι η απογοήτευση από έναν κακό εκπαιδευτή. Συνήθως οι εργαζόμενοι που αποσπώνται από τη δουλειά τους πηγαίνουν κουρασμένοι, κάποιοι κοιτάζουν να φύγουν, άλλοι σκέφτονται «Τι μας νοιάζει εμάς τώρα, είναι χάσιμο χρόνου». Σε αυτό το σημείο έρχεται ο Λέσλι Ρέι με απλές πρακτικές συμβουλές, άμεσα εφαρμόσιμες.

Πώς θα τους κάνω να με προσέξουν; είναι το ερώτημα. Μια λύση είναι η σωστή χρήση της παύσης. H παύση δημιουργεί προσδοκία. «Μετά την εισαγωγή σας, κάντε μια παύση για να τραβήξετε την προσοχή». Μια άλλη προτεινόμενη λύση είναι το χιούμορ, που εξαρτάται βέβαια από τη φύση του θέματος. H χρήση χιούμορ για εισαγωγή σε σοβαρό θέμα θα θεωρηθεί άστοχη. Το αστείο πρέπει να είναι πάντα σχετικό με την περίπτωση. Πού να κοιτάζετε, πώς να στέκεστε, να είστε όρθιος ή να κάθεστε, πώς να κάθεστε, πώς να χρησιμοποιείτε τον τόνο της φωνής σας και, σαν φινάλε, πώς να χρησιμοποιείτε αποτελεσματικά την εξωλεκτική επικοινωνία (non verbal communication), αυτό δηλαδή που κάνουν οι πρωθυπουργοί, είναι ανάμεσα στις συμβουλές του συγγραφέα. Εκφράσεις του προσώπου, το βλέμμα, χειρονομίες, τα πάντα έχουν σημασία. «Αποφύγετε να καρφώνετε το βλέμμα σε συγκεκριμένα άτομα ή να κοιτάζετε το ρολόι του τοίχου». Απαραίτητο είναι να υπάρχει μια αποτελεσματική στρατηγική ερωτήσεων. «Να θυμάστε ότι όσο περισσότερα πείτε μέσα στο μάθημα τόσο λιγότερα θα θυμούνται την επόμενη μέρα».

Το παιχνίδι παίζεται στα πρώτα δέκα λεπτά. Εννοείται ότι ο εκπαιδευτής έχει ενημερωθεί για το ποια είναι η εταιρεία, ποια είναι η θέση της στην αγορά, ποιοι είναι οι κυριότεροι ανταγωνιστές, ώστε η εικόνα που μεταδίδει στο κοινό να είναι αυτή ενός ατόμου που έχει εμπιστοσύνη στις γνώσεις και στις ικανότητές του. Σε δύο περιπτώσεις πρέπει να ανησυχεί ο εκπαιδευτής: είτε όταν δεν έχει άγχος πριν από τη διάλεξη, οπότε αυτό σημαίνει ότι έχασε ο ίδιος το ενδιαφέρον του, είτε όταν το άγχος αυξάνεται με την πάροδο της διάλεξης, οπότε θα χάσει το ενδιαφέρον το ακροατήριό του. Οι τεχνικές που προτείνονται για καλύτερο μάθημα προβλέπουν ενδεχόμενα όπως «Τι κάνετε όταν ο μαθητής κοιμάται», «Τι κάνετε όταν έχετε υπερβολική ησυχία στο ακροατήριο», αλλά και προληπτικά μέτρα όπως «Προσπαθήστε να μιλάτε αργά για να αποφεύγετε τα σαρδάμ» ή «Μη στέκεστε πίσω από ένα τραπέζι, γιατί αποτελεί εμπόδιο για τη δημιουργία φιλικού κλίματος ανάμεσα σ' εσάς και τους ακροατές σας, ούτε όμως να κάθεστε πάνω στο τραπέζι»!

Οι συμβουλές, όσο κι αν φαίνονται απλές, απαιτούν συστηματική εξάσκηση και εξοικείωση στην πράξη. Δεν είμαστε όλοι γεννημένοι παιδαγωγοί, όλοι όμως μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι εκπαιδευτές, υποστηρίζει ο συγγραφέας, αν ακολουθήσουμε τη μεθοδολογία και τις τεχνικές που προτείνονται στο βιβλίο. Σε αυτές περιλαμβάνονται παραδοσιακά εργαλεία όπως το ημερολόγιο της μάθησης και ο νευρο-γλωσσικός προγραμματισμός, αλλά και σύγχρονα, όπως η χρήση του υπολογιστή και του Internet. Ακόμη και η παλιά και δοκιμασμένη μέθοδος «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα», δηλαδή η επί τόπου εκπαίδευση από τον «παλιό» προς τον «καινούργιο», προϋποθέτει ότι αυτός που αναλαμβάνει τον ρόλο του καθοδηγητή ικανοποιεί κάποια εκπαιδευτικά κριτήρια. Δεν είναι ο κάθε «παλιός» εκ προοιμίου κατάλληλος για εκπαιδευτής!

Σε κάθε περίπτωση συνιστάται ψυχραιμία. Ακόμη και σε περίπτωση νυσταλέου βλέμματος σε εκπαιδευτικό σεμινάριο εκτός εταιρείας, «μη βιαστείτε να συμπεράνετε ότι η παρουσίασή σας είναι τόσο βαρετή που προκαλεί υπνηλία στο κοινό σας. Μπορεί να υπάρχουν πολλοί άλλοι λόγοι, φυσικοί ή φαρμακευτικοί, που να οδήγησαν κάποιον ακροατή σας σε αυτή την κατάσταση». Εδώ η συμβουλή είναι: «Μην τον ξυπνήσεις εσύ. Καλύτερα να τον ξυπνήσει ο διπλανός του».



MAPIA ΚΑΜΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗ

ΤΟ ΒΗΜΑ, 31-08-2003