Το βλέμμα του ποιητή

Μέσα στην ομίχλη του βομβαρδισμένου Σεράγιεβο, ένα βλέμμα, στυλωμένο ψάχνει... Ψάχνει να ξεναβρεί τον παρθενικό τρόπο του "οράν'' την πραγματικότητα. Είναι το βλέμμα του Οδυσσέα, δηλαδή, του ποιητικού κινηματογραφιστή Αγγελόπουλου.

Με αφορμή την πρόσφατα βραβευμένη στο Φεστιβάλ Καννών ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου Το βλέμμα του Οδυσσέα ο Βασίλης Ραφαηλίδης έγραψε έξι μικρά κείμενα, που αφορούν στην προβληματική του έργου και στην αιτία που κάνει το συγκεκριμένο βλέμμα τόσο γοητευτικό.

Ο συγγραφέας άρχεται από την πεποίθηση πως ο κινηματογράφος επειδή ακριβώς παγιδεύει το βλέμμα, το βοηθά να περάσει στην αθανασία, γίνεται ο τρόπος επανάκτησης της χαμένης αθανασίας μέσ' απ' τις σκιές. Στην προκειμένη περίπτωση, πρόκειται για βλέμμα πάνω στις ρίζες της Βαλκανικής ύπαρξης, πάνω στο χώρο και το χρόνο των Βαλκανίων, για τα οποία ο σκηνοθέτης βλέπει ως μόνη δυνατή γεωγραφία, την κινηματογραφική και ως μόνο χρόνο, τον εσωτερικό, το χρόνο του βλέμματος του ήρωα που επιβάλλεται πάνω στα εξωτερικά γεγο-νότα.
Ο Ραφαηλίδης δεν κρύβει τον ενθουσιασμό του γι' αυτό το τελευταίο δημιούργημα του Αγγελόπουλου: βρίσκει την ταινία πολυεπίπεδη, αισθητικά άψογη, ειλικρινή και βαθύτατα ποιητική.