Μάτια πίσω από τη μάσκα

Ο Διονύσης Ραυτόπουλος, μέσα από την ιδιαίτερη αυτή συλλογή φωτογραφίας, που περίτεχνα και με πολύ κόπο δημιούργησε, μας προτείνει ένα πολύ ιδιαίτερο ταξίδι, το οποίο για τον καλλιτέχνη διήρκεσε αρκετά χρόνια μέχρι να ολοκληρωθεί. Η προσπάθεια αυτή του Διονύση Ραυτόπουλου εμπεριέχει, πέρα των καλλιτεχνικών στοιχείων, και αυτά ενός μύστη, μέσα από τα οποία ο ίδιος επιχειρεί και τα καταφέρνει, με την ιδιότητα αυτή, να μεταφέρει ως αλχημιστής, έναν κόσμο επί της ουσίας αόρατο για τον μέσο άνθρωπο, να τον νοηματοδοτήσει, να του προσδώσει διαστάσεις και να τον κάνει ορατό.
Αυτό το φωτογραφικό ταξίδι ξεπερνάει τα όρια μιας επιφανειακής προσέγγισης της καλλιτεχνικής μάσκας, ακόμη και της ετεροπροσωπίας, και μας μεταφέρει σε μονοπάτια δύσβατα, εκεί όπου η ψυχή συναντάει την ίδια την πρωτογενή της διάσταση. Μέσα από το βλέμμα του πρωταγωνιστή-καρναβαλιστή στις φωτογραφίες, που ο φωτογράφος καταφέρνει να απομονώσει από όλα τα υπόλοιπα σωματικά χαρακτηριστικά του μεταμφιεζόμενου, ανοίγονται οι δρόμοι ενός πολύ ιδιαίτερου ταξιδιού, μιας πολύ ιδιαίτερης επαφής, μιας ουσιαστικής επικοινωνίας, στην οποία ανακαλύπτουμε, ως θεατές, το δικό μας βλέμμα να προσηλώνεται σε αυτό του μεταμφιεζόμενου, να ξυπνά μέσα μας αρχέγονες μνήμες και να μας μεταφέρει σε τόπους εκεί όπου η ψυχή συναντάει την ψυχή. Ο φωτογραφικός φακός παύει να είναι ένα εργαλείο που αναδεικνύει τη στιγμή ή ένα έργο τέχνης και μεταμορφώνεται σε ένα μέσο αυτογνωσίας και, γιατί όχι, και αυτοθεραπείας. Μέσα από το βλέμμα του άλλου κι όταν εμείς το επιτρέψουμε, αρχίζουμε να αποκτούμε οντότητα, να ανακαλύπτουμε τον δικό μας εαυτό, για να μπορέσουμε στην πορεία να γίνουμε πρωταγωνιστές κι εμείς. Αλλά αυτήν τη φορά πιο συνειδητοποιημένοι και πιο αποφασιστικοί, μιας και αφορά τη δικιά μας ζωή κι όχι αυτήν των άλλων. [...]