Λεξικόν της ελληνικής αρχαιολογίας μετά πολλών εικόνων και πινάκων (τομ. β)

Βιβλίον περί της Ελληνικής αρχαιότητος πραγματευόμενον ουδεμιάς ως προς τον σκοπόν και το αντικείμενον αυτού χρήζει προς το Ελληνικόν κοινόν δικαιολογίας. Ουδείς ο παρ΄ ημίν αρνούμενος ότι εν τη αρχαιοτήτι έγκειται η ευγένεια εφ η δικαίως υπερ πάντα λαόν εγκαυχώμεθα, και εν εκείνη ευρίσκομεν την εις ίδιον ημών κτήμα ανήκουσαν πηγήν εξ ης πάντα τα έθνη ηρύσθησαν τον πολιτισμόν και τον πλούτον των γνώσεων ας μετά ταύτα καλλιεργούντα επολλαπλασίασαν. Αν παρά πάσιν η σπουδή της αρχαιότητος θεωρήται ως συμφέρον διανοητικόν, δια τους Έλληνας ημάς εστί προσέτι και καθήκον πατριωτικόν.
[...] εκρίθη χρήσιμον να συνταχθή πρόχειρον τι βοήθημα, εις ο, άνευ ειδικών και μακρών σπουδών εκάστοτε να δύναται τις να ευρίσκη ευχερώς το ζητούμενον, το αλφαβητικώς συνταχθέν τούτο λεξικόν, περιέχον εντός των διαγεγραμμένων αυτώ ορίων εκτάσεως, παν το ενδιαφέρον εκ της κλασικής ημών αρχαιότητος, και αφορών την γεωγραφίαν και πολιτικήν ιστορίαν, την των γραμμάτων και της τέχνης, τον πολιτικόν και οικιακόν βίον , εκτεινόμενον δε και μέχρι των ορίων των άλλων αρχαίων εθνών καθ΄ όσον έχουσι σχέσιν μετά της Ελλάδος.
Τον σκοπόν τούτον επιδιώξας εν τω παρόντι έργω, επροσπάθησα, καθ΄ όσον ηδυνήθην, ν΄ αρυσθώ εν τοις δοκιμωτάτοις των τοιούτου είδους ευρωπαϊκών, αλλά συνεχέστατα ηναγκαζόμην ή επροτίμωννα προσφεύγω εις αυτάς τας πηγάς, ότε μάλιστα, όπερ συνεχέστατον, της εμής αποκλειστικής τάσεως ευρίσκον την εκείνων ου μικρόν διεστώσαν, ως ότε την αρχαιότητα έβλεπον και ανέπτυσσον υπό την ημάς ήττον ενδιαφέρουσαν ρωμαϊκήν έποψιν.