Η μαζική ψυχολογία του φασισμού

Το 1942 κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ η Τρίτη έκδοση της Μαζικής ψυχολογίας διορθωμένη και επαυξημένη. Η απογοήτευση από την ανασταλμένη επαναστατική εξέλιξη και τη συνδεόμενη με αυτή αντισεξουαλική στάση στη Σοβιετική Ένωση μετέβαλε την προοπτική του Ράιχ σε ορισμένα σημαντικά σημεία. Ο Ράιχ δε βλέπει πια το φασισμό περιορισμένο σε μερικά κράτη και κυβερνήσεις, αλλά τον αναγνωρίζει σα φαινόμενο της σύγχρονης μαζικής κοινωνίας γενικά.

Η "Μαζική ψυχολογία του φασισμού" του Ράιχ εκδόθηκε για πρώτη φορά του 1933, εποχή που ο Χίτλερ πήρε την εξουσία, και το βιβλίο δε διαδόθηκε πλατιά: έγινε ανάγνωσμα των εκπατρισμένων και έτσι δεν άσκησε μεγάλη επίδραση. Κριτική του φασισμού (όχι μόνο του γερμανικού, αλλά της φασιστικής δομής γενικά) δε νοείται χωρίς τον Ράιχ. Το κλινικά και κοινωνιολογικά διαμορφωμένο βλέμμα του Ράιχ διέκρινε τη θεμελιακή συσχέτιση ανάμεσα στην αυταρχική καταπίεση των ορμών και τη φασιστική ιδεολογία. Ανάλυσε τις εξωτερικεύσεις, τη φρασεολογία, τα ηθικά σχήματα και τις ενέργειες του "χιτλερισμού" και ανακάλυψε σ' αυτά τη μετατόπιση του σεξουαλικού φόβου σε ένα μυστικισμό που διαστρέφει την ικανότητα του ανθρώπου για ελευθερία σε έναν παράλογο μηχανισμό χρόνιας εξάρτησης.
Το 1942 κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ η τρίτη έκδοση της "Μαζικής ψυχολογίας", διορθωμένη και επαυξημένη. η απογοήτευση από την ανασταλμένη επαναστατική εξέλιξη και τη συνδεόμενη με αυτή αντισεξουαλική στάση στη Σοβιετική Ένωση μετέβαλε την προοπτική του Ράιχ σε ορισμένα σημαντικά σημεία. Ο Ράιχ δε βλέπει πια το φασισμό περιορισμένο σε μερικά κράτη και κυβερνήσεις, αλλά τον αναγνωρίζει σα φαινόμενο της σύγχρονης μαζικής κοινωνίας γενικά. Σε ένα νέο κομμάτι αποκαλύπτει φασιστικά χαρακτηριστικά της σοβιετικής προπαγάνδας μετά τη σταθεροποίηση της "Σοβιετικής Δημοκρατίας" το 1935. Στον "πολιτιστικό μπολσεβικισμό" της "Μαζικής ψυχολογίας" του 1933 αντιπαραθέτει το εναλλακτικό σχέδιο μιας πολιτιστικής επανάστασης με τη "δημοκρατία της εργασίας" η οποία στηρίζεται στον κοινωνικό αυτοκαθορισμό όλων των εργαζομένων. Και σ' αυτό το επεκταμένο σχέδιο η βασική θέση του Ράιχ μένει η ίδια: η υπερνίκηση του φασισμού είναι δυνατή μόνο με νέα ορθολογική ρύθμιση της σεξουαλικής οικονομίας της κοινωνίας.