Ο συσσωρευτής οργόνης

Στις αρχές της δεκαετίας του 1940, μετά από δεκαετή σχεδόν έρευνα, ο Βίλχελμ Ράιχ κατέδειξε με ευφυή πειράματα ότι η λίμπιντο είναι μια φυσική και απτή ενέργεια, η οποία εκτός από τους ζωντανούς οργανισμούς υπάρχει και στην ατμόσφαιρα. Με την κατάλληλη τροποποίηση μιας γνωστής στην επιστήμη συσκευής, του κλωβού Φαραντέι, επινόησε μια διάταξη που μπορεί να συγκεντρώσει την ελεύθερη αυτή ενέργεια από την ατμόσφαιρα, στο εσωτερικό της συσκευής.
Ονόμασε την ενέργεια «οργόνη», τη συσκευή «συσσωρευτή οργόνης» και αναζήτησε τους τρόπους με τους οποίους ο συσσωρευτής μπορεί να βελτιώσει τη ζωή του ανθρώπου. Στην αρχή τοποθέτησε ποντίκια με καρκίνο στον συσσωρευτή και τα προκαταρκτικά πειράματα έδωσαν πολλές υποσχέσεις. Στη συνέχεια δοκίμασε και μερικές περιπτώσεις καρκίνου τελικού σταδίου σε ανθρώπους, με επίσης ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Η χρήση τού συσσωρευτή δοκιμάστηκε και σε άλλες παθήσεις όπως ρευματοειδής αρθρίτιδα, υπέρταση και διαβήτης, με θετικά αποτελέσματα. Δυστυχώς η έρευνα του Ράιχ έλαβε απότομο και άδοξο τέλος μετά από την παρέμβαση του αμερικανικού κράτους και δεν θα μάθουμε ποτέ πόσο αποτελεσματική θα μπορούσε πραγματικά να είναι.
Το 1951 ο Ράιχ εξέδωσε ένα κατατοπιστικό φυλλάδιο που εξηγεί τη θεωρία πίσω από τον συσσωρευτή οργόνης και τις διάφορες εφαρμογές του. Είναι το πρώτο μέρος του παρόντος τόμου που περιέχει πολλές φωτογραφίες από τον χώρο στον οποίο διεξήγαγε τα πειράματά του ο Ράιχ (και τώρα αποτελεί το Μουσείο Βίλχελμ Ράιχ). Στη συνέχεια, στις περιοδικές εκδόσεις στις οποίες παρουσίαζε τα αποτελέσματα της έρευνάς του, εμφανίστηκαν αρκετές εργασίες ιατρών οι οποίοι εφάρμοσαν την αγωγή του συσσωρευτή σε διάφορες παθήσεις και μας προσφέρουν τα αποτελέσματά τους. Αυτές αποτελούν το δεύτερο μέρος του βιβλίου.