Βερενίκη

Ο Αντίοχος είναι ο άνθρωπος της σιωπής. Καταδικασμένος με μία μόνο κίνηση να σωπαίνει και να 'ναι πιστός, μένει σιωπηλός για πέντε χρόνια προτού μιλήσει στη Βερενίκη. Ο θάνατος γι' αυτόν είναι κάτι σιωπηλό. Το τελικό του αλίμονο αποτελεί επιστροφή στην οριστική σιωπή. Όσο για τη Βερενίκη, γνωρίζει ότι, μόλις παρέλθει η τραγωδία, ο χρόνος θα γίνει μόνο μία άπειρη απουσία νοήματος, που την εικονίζουν οι αμέτρητες θάλασσες: έχοντας ξαναγίνει διάρκεια, η ζωή παύει να είναι πια θέαμα. Αυτή είναι, με δυο λόγια, η Ανατολή στη "Βερενίκη": ο ίδιος ο θάνατος του θεάτρου. Πάνω στα καράβια τ' αγκυροβολημένα στην Όστια, μαζί με τον Αντίοχο, αυτό που ο Τίτος στέλνει να χαθεί στο μηδέν της Ανατολής είναι η ίδια η τραγωδία (Ρολάν Μπαρτ)