Οι επαγγελματικοί κίνδυνοι της εξουσίας

Αγαπητέ σύντροφε Βαλεντίνοφ, Στην εργασία σας: «Στοχασμοί πάνω στις μάζες» τις 8 Ιούλη, εξετάζοντας το πρόβληματης «δράσης» της εργατικής τάξης αναφέρεστε σ' ένα θεμελιακό ζήτημα. Το ζήτημα της διατήρησης, από το προλεταριάτο, του ηγετικού του ρόλου στο κράτος μας. Αν και όλες οιπολιτικές διεκδικήσεις της Αντιπολίτευσης τείνουν προς αυτόν τον σκοπό, συμφωνώ μαζί σαςότι δεν έχουν ειπωθεί όλα πάνω σ' αυτό το ζήτημα. Μέχρι τώρα το εξετάζουμε πάντα σεσύνδεση με το όλο πρόβλημα της κατάληψης και της διατήρησης της πολιτικής εξουσίας. Γιανα το ρωτήσουμε περισσότερο θα πρέπει να το εξετάσουμε χωριστά, σαν ένα ζήτημα που έχειτη δική του αξία και σπουδαιότητα. Τα ίδια τα γεγονότα το έχουν φέρει στο προσκήνιο. Η Αντιπολίτευση θα διατηρεί πάντα, σαν ένα πλεονέκτημα της, απέναντι στο Κόμμα ένα πλεονέκτημα που κανείς δεν μπορεί να το εξαλείψει το γεγονός ότι σήμανε έγκαιρα τονκώδωνα του κινδύνου μπροστά στην τρομακτική πτώση του πνεύματος δράσης της εργατικήςτάξης, και την αυξανόμενη αδιαφορία της για την τύχη της δικτατορίας του προλεταριάτουκαι του σοβιετικού κράτους. Εκείνο που χαρακτηρίζει το κύμα των σκανδάλων που τελευταία είδαν το φώς τηςδημοσιότητας, εκείνο που αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο, είναι ακριβώς αυτή η παθητικότητα των μαζών (μια παθητικότητα που είναι μεγαλύτερη ανάμεσα στιςκομμουνιστικές παρά στις εξωκομματικές μάζες) μπροστά στις χωρίς προηγούμενο εκδηλώσεις δεσποτισμού που έχουν εκδηλωθεί. Οι εργάτες ήταν αυτόπτες μάρτυρες σ' όλα αυτά, αλλά ταάφηναν να περνούν χωρίς διαμαρτυρία, ή αρκούνταν σε μερικές παρατηρήσεις, είτε γιατίφοβούνταν εκείνους που ήταν στην εξουσία είτε από πολιτική αδιαφορία. Από την εποχή του σκανδάλου του Τσουμπαρόφσκι (για να μην πάμε πιο μακριά) μέχρι τις καταχρήσεις τουΣμολένσκ, του Αρτιεμόβσκ, κ.λ.π.,ακούγεται πάντα το ίδιο ρεφραίν: «Τα ξέραμε ήδη απόκαιρό». Κλεψιές, στρεψοδικίες, βία, όργια, απίστευτες καταχρήσεις εξουσίας, χωρίς όρια δεσποτισμός. αλκοολισμός,διαφθορά, όλα αυτά συζητιούνται σαν πράγματα γνωστά.