Τα όρια της ψυχής

Ποιητής της ζωής, της μνήμης και του έρωτα, είναι ο Luan Rama. Διανοούμενος στοχαστής, ο οποίος εστιάζει την κάθε απόλαυση ζωής και την κάθε πικρία και απογοήτευση, καθώς χαρά, λύπη, αισιοδοξία και πτώση, μέσα στο χώρο του Πνεύματος και της Τέχνης, δύο στοιχεία, από τα οποία αντλεί δύναμη και απαντοχή για να συνεχίζει την ανθρώπινη πορεία του και να μην λυγίζει. Φιλόσοφος ο ίδιος, στο ποιητικό του έργο, στέκεται ενεός μπροστά στην γυναίκα και την Τέχνη, - την γυναίκα, την οποία από τα συμφραζόμενά του θεωρεί έργο Τέχνης και την Τέχνη, η οποία και δύναται να αποθανατίζει, να θεοποιεί και να εξυμνεί την γυναίκα.

Πολίτης του κόσμου, ο ποιητής, καταργεί τα επιβεβλημένα σύνορα, τόσο στα εδάφη, όσο και στις προκαταλήψεις, τόσο στις διάφορες προαποφασισμένες αποτυπώσεις, όσο και στις πανταχού και πανταχόθεν ιδέες, επισκεπτόμενος, ζώντας και αγαπώντας χώρες και ανθρώπους του κόσμου, την ιστορία τους, τα βιώματά τους, τις επιτεύξεις και τις πεποιθήσεις τους, τον πολιτισμό τους, τα ήθη και τα έθιμά τους.

Ο Όμηρος, ο Προυστ, ο Ουγκώ, ο Μποτιτσέλι, ο Βαν Γκογκ, ο Σοπέν, ο Σούμπερτ, ο Καζαντζάκης, η Μελίνα Μερκούρη, ο "Ζορμπάς" και εκατομμύρια άλλοι δημιουργοί του Πνεύματος και της Τέχνης, είναι φίλοι του, ο ίδιος είναι θαυμαστής και συνοδοιπόρος τους, καθώς συνοδοιπορεί συνάμα και με τους ανώνυμους, τους αγωνιστές, τους εργάτες, τους πολύ απλούς ανθρώπους.