Μάρκος, η εξεγερμένη αξιοπρέπεια

Σις 11 Μαρτίου 2001, είκοσι τέσσερις κομαντάτες του στρατού των ζαπατίστας μπήκαν στην Πόλη του Μεξικού, ολοκληρώνοντας μια ιστορική πορεία δύο εβδομάδων που ξεκίνησε από το δάσος Λακανδόνα της Τσιάπας. Το επεισόδιο αυτό ήταν η κορυφαία στιγμή ενός ιδιόρρυθμου κινήματος που ευτύχησε να γνωρίσει μεγάλη δημοσιότητα ευθύς αμέσως μετά το ξέσπασμά του, την πρώτη ημέρα του 1994, προκαλώντας σε άλλους αμηχανία και σε άλλους ενθουσιασμό.





ΚΡΙΤΙΚΗ



Η είσοδος 24 διοικητών του στρατού των Ζαπατίστας (EZLN) στην Πόλη του Μεξικού στις 11 Μαρτίου του 2001, ύστερα από μια ιστορική πορεία δύο εβδομάδων που ξεκίνησε από το δάσος Λακαντόνα της πολιτείας Τσιάπας, έδωσε την ευκαιρία στον Ιγνάσιο Ραμονέ, διευθυντή της Monde Diplomatique και καθηγητή της Θεωρίας της Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού (Paris VII), να συναντήσει τον θρυλικό κομαντάντε Μάρκος και να συζητήσει μαζί του τη σημασία της παραπάνω πρωτοβουλίας, μα κυρίως τις προοπτικές του ζαπατιστικού κινήματος. Στη θεαματική εκδήλωση που έβγαλε τον Μάρκος από την παρανομία (για την ασφάλειά του ήταν πλαισιωμένος από εξέχουσες προσωπικότητες, όπως τον βραβευμένο με Νομπέλ Λογοτεχνίας Ζοζέ Σαραμάγκου, την Ντανιέλ Μιτεράν, τον Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν, τον σκιτσογράφο Ζορζ Βολίνσκι, τον κοινωνιολόγο Αλέν Τουρέν κ.ά.) ο Ραμονέ δεν παραβρέθηκε, απλώς τον επισκέφθηκε στο κρησφύγετό του στη ζούγκλα, όπου του υπέβαλε ερωτήσεις.

Ο Μάρκος (η ταυτότητά του έγινε γνωστή το 1995, πρόκειται για τον Ραφαέλ Σεμπαστιάν Γκιγιέν, γεννημένο το 1957 στο Ταμπίκο, πρώην πανεπιστημιακό καθηγητή φιλοσοφίας) μίλησε για τη νέα εξουσία του χρηματοοικονομικού κεφαλαίου που επιβλήθηκε στον κόσμο μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, την παγκοσμιοποίηση, τους αυτόχθονες του Μεξικού, τον εθνικισμό και τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό, την πτώση του κόμματος PRI και τον πρόεδρο Βισέντε Φοξ και βεβαίως για την εξέγερση των Ζαπατίστας την 1η Ιανουαρίου του 1994, που ήταν η πρώτη και τελευταία ένοπλη εμφάνιση των ιθαγενών της Τσιάπας.

Χρησιμοποιώντας μιαν ακαδημαϊκή γλώσσα, διανθισμένη με ποιήματα, ο Μάρκος ξεκαθάρισε ότι οι Ζαπατίστας δεν είναι οπαδοί του πολέμου, ότι διεκδικούν τρία πράγματα, ελευθερία, δικαιοσύνη και δημοκρατία, ότι δεν θέλουν την εξουσία ούτε θέλουν να γίνουν πολιτικό κόμμα.

Το παρόν βιβλίο, κατατοπιστικό χάρη στη μαιευτική ικανότητα του Ιγνάσιο Ραμονέ, συμβάλλει στη γνωριμία με τους Ζαπατίστας και στην κατανόηση των αγώνων τους για ελευθερία και αξιοπρέπεια.



Φ. ΦΙΛΙΠΠΟΥ

ΤΟ ΒΗΜΑ , 03-03-2002