Καλωσήλθες και πάλι

Οι δύο βασικές ηρωίδες, μητέρα και κόρη, χτίζουν τη σχέση τους μετά τη φυγή του συζύγου και πατέρα αντίστοιχα. Οι δυσκολίες, οι πειραματισμοί, οι αυτοσχεδιασμοί στο μεγάλωμα της κόρης, οι κρίσεις και τα ρίσκα χαρακτηρίζουν την τελευταία οκταετία… Είναι η στιγμή που ο πατέρας, έχοντας χάσει περιουσία και εργασία και πάσχοντας από ανίατη ασθένεια, κάνει την επανεμφάνισή του… Θα ήθελε μία επανασύνδεση με το παιδί του… Όμως, θα του δώσει το παιδί του τη δεύτερη ευκαιρία;… Η εγγραφή της εγκατάλειψης, ο πόνος, ο θυμός…

απόσπασμα από το βιβλίο:

«Ξέρεις, καρδιά μου, υπάρχουν πολλοί τρόποι να ανθίσει ο άνθρωπος. Η γνήσια αγάπη, η μακριά από συμφέροντα είναι ο κυριότερος? η αλληλεγγύη, η συμπαράσταση, η προσφορά είναι δρόμοι για να φτάσεις κάπου αλλού, να υψωθείς σε άλλη σφαίρα. Εύχομαι στην ζωή σου να αγαπήσεις και να αγαπηθείς πολύ, για να μπορέσεις να δεις την κορυφή, να ζήσεις το απόλυτο και ας το χάσεις. Γιατί αναμφίβολα κάποτε θα το χάσεις. Η ζωή έχει γυρίσματα, κάνει τους κύκλους της στα πάνω και στα κάτω της. Θα το χάσεις, λοιπόν, και θα το ξαναβρείς και θα το ξαναχάσεις, για να ψάξεις και πάλι να το βρεις. Εσύ απλώς αγάπησε και πρόσφερε. Αυτό είναι το ζητούμενο, ο στόχος, η ουσία. Είναι αυτό που δίνει νόημα στη ζωή, την δικαιώνει, την ολοκληρώνει. Και αν σε προδώσουν ή πονέσουν, ξέχνα την προδοσία και τον πόνο και προχώρα. Δεν έχεις χρόνο ή πολυτέλεια να αναλώνεσαι σε αυτά. Δεν είναι τέχνη η ζωή που ισχυρίζονται πολλοί. Αγάπη είναι, και η αγάπη δεν χρειάζεται τέχνη για να εκδηλωθεί. Αυτόνομη και αυθεντική η πορεία της. Ένα άγγιγμα συγγενικό, ένα βλέμμα τρυφερό σκοτώνει άπειρες ορμόνες στρες. Δεν βυθίζονται καράβια, δεν καταρρίπτονται αεροπλάνα, δεν στερεύουνε ποτάμια. Και προβλήματα ακόμη αυτού του είδους αντιμετωπίζονται με ένα χάδι. Χρόνια συναισθηματικά κενά καλύπτονται, ομολογούνται και ικανοποιούνται οι ανάγκες, επουλώνονται οι πληγές. Παύεις να ζεις κρυμμένος επειδή είσαι πληγωμένος και φοβάσαι να ανοιχτείς. Το κρυφτό δεν συμπορεύεται με τέτοια αγγίγματα, με τέτοιο βλέμμα. Ξεδοντιάζεται ο φόβος, μένει μόνος. Και τότε εσύ μπορείς και προχωράς, νικάς».