Ακούει ο Σημίτης Μητροπάνο;

Ένας μυθιστοριογράφος δημοσιογραφεί. Το δωδέκατο -δεν μετράω τις μεταφράσεις του- βιβλίο του Βαγγέλη Ραπτόπουλου είναι επικαιρικό. Μιλάει για τη σημερινή Ελλάδα και τους σημερινούς Ελληνες χρησιμοποιώντας τα πραγματικά ονόματα των πρωταγωνιστών τούτων των σύντομων κειμένων. Συνεντευξιολήπτης ή συνεντευξιοδότης, ο Β.Ρ. εκφράζεται με έναν τρόπο άμεσο -λαϊκό;- μεστό, κάποτε παραπλανητικά βαριεστημένο, συνήθως νεανικό, ακόμη και όταν τον πιάνει η πολιτικολογία του. Ο τόνος αυτών των κειμένων είναι ζεστός, προσωπικός, κάποτε οργισμένος ή σαρκαστικός, πάντα όμως απηχώντας το «μέταλλο» της φωνής του δημιουργού τους. Πενήντα δύο κείμενα συνθέτουν το βιβλίο αυτό. Ολα τους δημοσιευμένα σε διάφορα περιοδικά ή εφημερίδες. Κάποτε «πετσοκομμένα», λέει ο συγγραφέας, από τους αρμόδιους των εντύπων, εδώ όμως αποκαταστημένα. 52 σύντομα κείμενα συν ένα Υστερόγραφο, που λύνει μα και μπερδεύει καταστάσεις. Πλάκα έχει.



Ν. Ντ-ς

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 23/11/2001






Το βιβλίο αυτό μιλάει για τη σημερινή Ελλάδα. Με πρωταγωνιστές πραγματικά πρόσωπα, σαν του τίτλου. Από τον Χριστόδουλο, τα Αλβανάκια και τον Noti Sfakianaki, ώς τους εγχώριους ράπερ και τον Κοεμτζή. Κι από την «17 Νοέμβρη», τα φωτομοντέλα και τον Τζώρτζογλου, ώς την οικογένεια και τους φίλους μου. Μια δημοσιογραφική και ταυτόχρονα πολύ προσωπική περιπλάνηση στο άλλοτε άθλιο κι άλλοτε μαγικό νεοελληνικό σκηνικό, των ημερών της παγκοσμιοποίησης και του Ίντερνετ. Στο βάθος, θέμα του "Ακούει ο Σημίτης Μητροπάνο;" δεν είναι μόνο το διαζύγιο των εκσυγχρονιστών με την λαϊκή πλευρά που εκπροσωπεί ο Μητροπάνος. Ούτε ο αιώνιος και σχεδόν μεταφυσικός διχασμός μας ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή. Αλλά η πολιτικομανία μας. Ή έστω, η δική μου.