Η δική μου Αμερική

Φανταστείτε ότι, από την άνοιξη του '95 ώς τις αρχές του 2001, δεν έπαψα να σημειώνω στα Pulp ημερολόγιά μου κρίσεις και παρατηρήσεις για τα βιβλία που διάβαζα. Σαν άλλος θαλασσοπόρος, είχα ανοιχτεί στο πέλαγος της σύγχρονης, αμερικάνικης, μαζικής λογοτεχνίας. Και αυτά ήταν τα ταξιδιωτικά μου ημερολόγια.

Συναντήσεις με έργα του Στίβεν Κίνγκ, του Μάικλ Κράιτον, του Τζον Γκρίσαμ και πολλών άλλων, από τον Τόμας Χάρις και τον Μάριο Πούζο ώς τον Ουίλιαμ Γκίμπσον και τον Τζορτζ Πελεκάνος. Καθώς και με έργα εξαδέλφων τους από την Αγγλία, όπως ο Τιμ Γούλοκς, ο Κλάιβ Μπάρκερ και ο Τζον Λε Καρέ. Παράλληλα, έριχνα ματιές σε κινηματογραφικούς ήρωες όπως ο Ιντιάνα Τζόουνς και ο Ταρζάν, ή στα τηλεοπτικά X-files. Και φυσικά, έστρεφα το βλέμμα μου πίσω, μέχρι τον Αρετίνο, κάποτε στον Κάφκα ή στον Μπόρχες, αλλά και σε δικούς μας παγκόσμιας εμβέλειας λογοτέχνες όπως ο Καζαντζάκης.[...]

Τι ακριβώς έψαχνα να ανακαλύψω; Την δική μου Αμερική. Την τόσο διαφοετική από εκείνη του Κολόμβου και του χάρτη. Την ήπειρο όπου το λόγιο ευρωπαϊκό μυθιστόρημα συναντά το λαϊκό αμερικάνικο. Την ήπειρο όπου συντελείται μία σύνθεση της υψηλής με την μαζική λογοτεχνία.