0
Your Καλαθι
Ότι καλύτερο μου έχει συμβεί
Έκπτωση
30%
30%
Περιγραφή
Τριάντα έξι σύντομα κείμενα για ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί, από την οικογένεια και τους φίλους μου ως το πάθος με το γράψιμο.
Μια επιλεκτική αυτοβιογραφία.
ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Σχετικά με το "Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί"
Τάσος Ρέτζιος, Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσ/κης FM100, 07/2021
"Παραμένω ο ίδιος πάντα εξερευνητής της ανθρώπινης ύπαρξης"
Κρίστυ Κουνινιώτη, εφημ. Πελοπόννησος της Κυριακής, 27/06/2021
Ο Β.Ρ. γράφει τα τελευταία σαράντα, και βάλε, χρόνια ― είτε πεζογραφία, είτε κείμενα γύρω από τη γραφή και την ανάγνωση της πεζογραφίας, εντάσσοντας σ’ αυτά πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του, με τίτλο “Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί”, παρουσιάζει ιστορίες από τη ζωή του· ο συγγραφέας εξιστορεί ―με τρόπο άλλοτε άμεσο, άλλοτε σκωπτικό, μα πάντα εξομολογητικό― μερικές από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές της πορείας του, τους φόβους του, τις επιρροές του, τη συναναστροφή του με προσωπικότητες από τον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών, τις νίκες αλλά και τις ήττες του.
Σόλωνας Παπαγεωργίου, bookpress, 23/06/2021
Συγκινητικός ο τρόπος που αναπαριστά ένα ολόκληρο κλίμα συνεπούς φιλίας μεταξύ ανθρώπων που τους ένωναν οι κοινές αγάπες για τα βιβλία, και κυρίως ο φόρος τιμής στους ανθρώπους του συγγραφέα που έφυγαν από τη ζωή μέσα σε λιγότερο από μια δεκαετία: εκτός από τον πατέρα του, τη Λιλή και τον Μένη Κουμανταρέα, την Κάτια Λεμπέση, τον Νίκο Παναγιωτόπουλο. Ίσως η αίσθηση της απώλειας να γέννησε και την ανάγκη για την επαναπραδιαγμάτευση με τους κεντρικούς αρμούς του σήμερα: την Ελλάδα όπου ζούμε ακόμα, αλλά τη βλέπουμε να βυθίζεται στην αχλή μιας νέας πραγματικότητας από όπου απουσιάζουν πλέον οι μεγάλες λογοτεχνικές διαμάχες, οι συγγραφικοί διαξιφισμοί, ακόμα και ο δημόσιος λόγος.
Τίνα Μανδηλαρά, Lifo, 19/6/2021
Ο Βαγγέλης Ράπτοπουλος αυτοπαρουσιάζεται με ψυχραιμία και διαύγεια, με συναίσθημα και παρρησία, με αυτοσκοπική, εξομολογητική και ενίοτε περιπαικτική διάθεση, καταθέτοντας σημαντικά και ασήμαντα γεγονότα, αστεία και σοβαρά συμβάντα, επιτυχίες και αποτυχίες στον έρωτα και τη συγγραφή, χαρές και λύπες, τραύματα και απώλειες. […] Μιλά στον αναγνώστη του με οικειότητα, χωρίς στόμφο και έπαρση για όσα έζησε, αγάπησε, άντεξε, αγνόησε, επέλεξε.
Μαρία Μοίρα, Η Αυγή, 17/06/2021
«Παραμένω ο ίδιος πάντα εξερευνητής της ανθρώπινης ύπαρξης»
Χαριτίνη Μαλισσόβα, diastixo, 15/06/2021
Σε αρκετά σημεία του βιβλίου ο Ραπτόπουλος χρησιμοποιεί ένα εξαιρετικής ποιότητας χιούμορ. Και η αλήθεια είναι ότι η έλλειψη χιούμορ είναι κάτι που διακρίνει τα τελευταία 20-30 χρόνια τους mainstream ομότεχνούς του που μάλλον παίρνουν πολύ πιο σοβαρά τον εαυτό τους από αυτό που αληθινά τους αναλογεί. Η επιλεκτική αυτοβιογραφία του Ραπτόπουλου δεν είναι ένα βιβλίο που θα αλλάξει τη ζωή μας, αλλά είναι ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα, σίγουρα πολύ καλύτερο από ανάλογες προσπάθειες άλλων σύγχρονών του.
Δημήτρης Καρύδας, Fractal, 15/6/2021
Βαγγέλης Ραπτόπουλος: «Το αληθινό πορνό είναι οι λαμογιές των οικονομικών δολοφόνων»
Κατερίνα Σαμψώνα - Μιχάλης Παπαγεωργίου, dete.gr, 14/06/2021
Άμεσα, λιτά, επιμελώς ατημέλητα, με διακριτικό χιούμορ και χωρίς καθόλου διδακτισμό τα κείμενα του βιβλίου κατορθώνουν να μεταδώσουν την αίσθηση του ‘στιγμιαίου’ και του ‘στιγμιότυπου’ σε μια ολόκληρη ζωή, με πάνω από είκοσι πέντε βιβλία δημοσιευμένα και πάνω από… εκατό χρόνια μοναξιάς στο γραφείο για να γραφτούν. Η ζωή ως selfie κλείνει με νόημα το μάτι στο παρελθόν και χαμογελάει στο μέλλον.
Ελπίδα Πασαμιχάλη, bookbar, 09/06/2021
Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος με τυπικούς όρους είναι ένας εκ των πιο διαβασμένων και γνωστών συγγραφέων της γενιάς του ’80. Μιλώντας πέραν της συγγραφής, είναι ένας ανατόμος της νεοελληνικής κοινωνίας, απ’ το ΠΑΣΟΚ και τις πολιτικές νεολαίες των αρχών του ’80 μέχρι την πολιτική των ταυτοτήτων και τα κοινωνικά δίκτυα ως συλλογική φρενίτιδα. Τώρα με το αυτοβιογραφικό του βιβλίο «Ο,τι καλύτερο μου έχει συμβεί», επιβεβαιώνει και ένα ακόμη γνώρισμά του: πως μπορεί με πρόφαση το ατομικό, τις δικές του αγωνίες ή αρχές ή θέσεις, να μιλήσει συλλογικά.
Δημήτρης Μανιάτης, Τα Νέα, 07/06/2021
Σχετικά με το "Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί" [από το 36:12]
Κωστής Μοστράτος, Αθήνα 9.84, 05/06/2021
[...] Η ζωή ενός καταξιωμένου συγγραφέα που κατάφερε να κερδίζει τα προς το ζην κυρίως μέσα από το γράψιμο σίγουρα είναι ενδιαφέρουσα. Έτσι ο αναγνώστης μπορεί να διαβάσει για τις Μικρασιατικές ρίζες του που καλλιεργήθηκαν από τον παππού και τη γιαγιά και τη σχέση του με τους γονείς του, με τους οποίους στα πρώτα χρόνια της καλλιτεχνικής του πορείας είχε έρθει σε απόλυτη ρήξη λόγω του φόβου τους ότι θα πεθάνει στην ψάθα. Όπως είναι φυσικό περιγράφει επιλεκτικά κάποιες πλευρές του βίου του με τη γυναίκα του Σταυρούλα αλλά αναφέρεται και στην κόρη του Κατερίνα, στην οποία ουσιαστικά είναι αφιερωμένος ο τίτλος. Σκιαγραφούνται ακόμη οι φιλίες του με εξέχουσες προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών όπως ο Μένης Κουμανταρέας, μέντοράς του από τα δεκαεννέα του χρόνια, ο Δημήτρης Νόλλας, νονός του παιδιού του, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος που μετέφερε στο σινεμά το μυθιστόρημά του “Ο εργένης” αλλά και η ιδιοκτήτρια του Κέδρου, Κάτια Λεμπέση, που υπήρξε η εκδότριά του για χρόνια…
Μαρία Βρέντζου, fractal, 01/06/2021
Πολυγραφότατος, λαλίστατος και τουλάχιστον επί τρεις δεκαετίες πανταχού παρών στα όχι πάντα ήρεμα νερά της ελληνικής λογοτεχνίας, ο συγγραφέας που μας χάρισε κάποτε την τριλογία της ενηλικίωσής μας
υπογράφει τώρα μια ‘επιλεκτική αυτοβιογραφία’, την πιο σύντομη, την πιο περιεκτική που θα μπορούσε. Την υπαγορεύει στον εαυτό του και τη σερβίρει σε λιλιπούτεια κεφάλαια πασπαλισμένα με αυτοσαρκασμό. Καθώς τα διαβάζουμε ανατρέχουμε στην πολιτική και κοινωνική εξέλιξη της χώρας τα τελευταία χρόνια.
Αναστασία Καμβύση, Marie Claire, Ιούνιος 2021
Σχετικά με το "Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί"
Δημήτρης Μεϊδάνης, Δεύτερο Πρόγραμμα/ΕΡΑ, 25/07/2021
Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος... de profundis
Συνέντευξη στην Μαρία Ψαρούδη, life & culture, 10/05/2021
Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος και η υψηλή τέχνη της ωρίμανσης.
Συνέντευξη στον Θεοδόση Μίχο, Oneman, 06/05/2021
Τι μένει λοιπόν από ένα τόσο ποικίλο, πολύχρωμο-και δεν αναφέρομαι στο εξώφυλλο- όσο και πολυθεματικό βιβλίο; Μία καλή γεύση από ολόδροση γραφή, από την ελληνική και την παγκόσμια λογοτεχνία και από την ελληνική κοινωνία του 20ου-21ου αιώνα με μεγάλες δόσεις αυτοσαρκασμού, αυτοαξιολόγησης, αυτοεξομολόγησης και χιούμορ!
Λεύκη Σαραντινού, literature, 05/05/2021
Διαβάζοντας το βιβλίο ένιωσα μια αίσθηση οικειότητας, μια αναδυόμενη γλυκύτητα - αν μου επιτρέπεται ο όρος - , μια κάποια ευχάριστη ωδίνη γαλήνης, ένα απόσταγμα κατανόησης.
Νομίζω πως και μόνο το τόλμημα μιας - έστω επιλεκτικής - αυτοβιογραφίας ενός από τους σημαντικότερους πεζογράφους, αξίζει της προσοχής μας. Αξίζει το ταξίδι αυτό, να είστε σίγουροι.
Άγγελος Χαριάτης, fractal, 05/05/2021
«Εν μέρει ανατρεπτικός, κι εν μέρει συστημικός»
Συνέντευξη στον Θεοδόση Μίχο, news247.gr, 01/05/2021
«Πέρασα τη ζωή μου υποκύπτοντας στο πάθος της γραφής»
Συνέντευξη στην Έμυ Ντούρου, εφημερίδα Documento, 30/04/2021
Θα μπορούσε αυτό το απολαυστικό βιβλίο να είναι η αυτοβιογραφία του Ραπτόπουλου, αν το τι είμαστε και το τι θέλουμε προς τα έξω να κοινοποιήσουμε αποτελείται από όσα σημαντικά, όσα καλύτερα έχουμε ζήσει. Το δηλώνει, άλλωστε και στον τίτλο.
Διώνη Δημητριάδου, fractal, 27/04/2021
«Τι θεωρείτε σημαντικό στη ζωή;» — «Την ίδια τη ζωή, επειδή υπερέχει όλων των άλλων. Μια θέση που θεωρώ κατεξοχήν νεοελληνική και την αποθεώνει ο λαός μας, σαν να πρόκειται για το θεμελιώδες χαρακτηριστικό της φιλοσοφίας και της κοσμοθεωρίας του. Σημαντικό στη ζωή μού φαίνεται και το να χαλιναγωγείς τον εγωισμό σου, να συναισθάνεσαι ότι είσαι ένας απλός κρίκος στην αλυσίδα των όντων που σε περιβάλλουν. Επίσης, να κάνεις με όση σοβαρότητα και επιμέλεια διαθέτεις τη δουλειά σου, να παίζεις με όση σοβαρότητα και επιμέλεια διαθέτεις κάθε ρόλο σου. Και, ταυτόχρονα, να προσπαθείς να μην παίρνεις και τόσο στα σοβαρά τον εαυτό σου».
Συνέντευξη στον Γιάννη Πανταζόπουλο, LIFO, 25/04/2021
Ο συγγραφέας αποτυπώνει πάνω στο χαρτί τριαντά έξι κείμενα, με αρχή, μέση καί τέλος που παρά τον σχετικά μικρό τους όγκο είναι πολύ ενδιαφέροντα καί γεμάτα από άποψη νοημάτων. Όχι, δεν τείνει προς την φιλοσοφία με μία τάση εντυπωσιασμού που θα κάλυπτε πιθανά κενά στον λόγο του. Αντιθέτως, είναι λακωνικός καί ουσιώδης. Δεν κουράζει το αναγνωστικό κοινό με περιττές φλυαρίες. Χρησιμοποιεί οικείο, άφθονο λεξιλόγιο, ίσως κάπως ωμό καί καυστικό, αλλά άκρως χιουμοριστικό που καθιστά το βιβλίο ευανάγνωστο, ερχόμενος σε επαφή απευθείας με το αναγνωστικό κοινό χωρίς μεσάζοντες...
Κυριακή Γανίτη, Dominica Amat, 24/05/2021
Η αλήθεια πάντως είναι ότι όλο του το βιβλίο είναι μια αθέατη πάλη με την ειλικρίνεια και τη δικαιοσύνη. Την ειλικρίνεια ως προσωπική αλήθεια, ως καταστάλαγμα γραφής, ως αγώνας με το βαθύτερο εαυτό. Τη δικαιοσύνη στη μεταχείριση του Άλλου (του όποιου Άλλου) από την πλευρά του, είτε ως πολίτη, είτε ως συγγραφέα, αλλά και στην αντιμετώπιση του εαυτού του (από τον ίδιο).
Μανώλης Πιμπλής, H Εποχή, 18/04/2021
Ως συγγραφέας μιας γενιάς που είχε την εξαιρετική ικανότητα να εκφράζει τις κυρίαρχες τάσεις στην κοινωνία και στη γραφή, αποτυπώνει και σε αυτά τα πρωτοπρόσωπα κείμενα τα ρεύματα της εποχής μας. Πώς το καφές και τσιγάρα, σεξ, απιστίες και ο ατομισμός των τελευταίων δεκαετιών του 20ού αιώνα έχουν δώσει τη θέση τους στην υγιεινή ζωή και στην οικογένεια, το πρότυπο βίου του Νόρμαν Μέιλερ σε εκείνο του Χαρούκι Μουρακάμι.
Λαμπρινή Κουζέλη, Το Βήμα της Κυριακής, 11/04/2021
Ο λόγος του είναι προσεγμένος αλλά ρέει σαν μια προφορική αφήγηση και αυτό κάνει το βιβλίο ακόμη πιο απολαυστικό.
Είναι πολύ σημαντική η ειλικρίνεια σε μια εποχή που πολλοί επιλέγουμε άβαταρ και ψευδώνυμα για να κυκλοφορήσουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που για πολλούς έχουν αντικαταστήσει τις πραγματικές ζωές τους. Κι αυτό είναι το επίτευγμα του βιβλίου του Βαγγέλη Ραπτόπουλου: είναι ήρεμος, είναι ώριμος και μας ξανασυστήνεται χωρίς ενδιάμεσους.
Το χιούμορ του συγγραφέα είναι διάχυτο και σ΄αυτά τα κείμενά του και νομίζω ότι ακόμη και το μέγεθός του, που είναι μικρό, δείχνει ότι ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος περισσότερο είχε ανάγκη να «συνομιλήσει» με τον αναγνώστη του παρά να τον φορτώσει με κλέη, ένδοξες ιστορίες και άλλα περιττά.
Γιάννης Καφάτος, view tag, 05/04/2021
"Υπάρχουμε μόνο σε σχέση με τους άλλους γύρω μας. Χωρίς αυτούς ο βίος είναι αβίωτος"
Συνέντευξη στην Χριστίνα Χρυσανθοπούλου.
Click at life, 01/04/2021
"Τα βιβλία μου γράφονται σχεδόν ερήμην μου"
Συνέντευξη στον Μισέλ Φάις
Εφημερίδα των Συντακτών, 03/02/2021
Μια επιλεκτική αυτοβιογραφία.
ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Σχετικά με το "Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί"
Τάσος Ρέτζιος, Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσ/κης FM100, 07/2021
"Παραμένω ο ίδιος πάντα εξερευνητής της ανθρώπινης ύπαρξης"
Κρίστυ Κουνινιώτη, εφημ. Πελοπόννησος της Κυριακής, 27/06/2021
Ο Β.Ρ. γράφει τα τελευταία σαράντα, και βάλε, χρόνια ― είτε πεζογραφία, είτε κείμενα γύρω από τη γραφή και την ανάγνωση της πεζογραφίας, εντάσσοντας σ’ αυτά πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του, με τίτλο “Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί”, παρουσιάζει ιστορίες από τη ζωή του· ο συγγραφέας εξιστορεί ―με τρόπο άλλοτε άμεσο, άλλοτε σκωπτικό, μα πάντα εξομολογητικό― μερικές από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές της πορείας του, τους φόβους του, τις επιρροές του, τη συναναστροφή του με προσωπικότητες από τον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών, τις νίκες αλλά και τις ήττες του.
Σόλωνας Παπαγεωργίου, bookpress, 23/06/2021
Συγκινητικός ο τρόπος που αναπαριστά ένα ολόκληρο κλίμα συνεπούς φιλίας μεταξύ ανθρώπων που τους ένωναν οι κοινές αγάπες για τα βιβλία, και κυρίως ο φόρος τιμής στους ανθρώπους του συγγραφέα που έφυγαν από τη ζωή μέσα σε λιγότερο από μια δεκαετία: εκτός από τον πατέρα του, τη Λιλή και τον Μένη Κουμανταρέα, την Κάτια Λεμπέση, τον Νίκο Παναγιωτόπουλο. Ίσως η αίσθηση της απώλειας να γέννησε και την ανάγκη για την επαναπραδιαγμάτευση με τους κεντρικούς αρμούς του σήμερα: την Ελλάδα όπου ζούμε ακόμα, αλλά τη βλέπουμε να βυθίζεται στην αχλή μιας νέας πραγματικότητας από όπου απουσιάζουν πλέον οι μεγάλες λογοτεχνικές διαμάχες, οι συγγραφικοί διαξιφισμοί, ακόμα και ο δημόσιος λόγος.
Τίνα Μανδηλαρά, Lifo, 19/6/2021
Ο Βαγγέλης Ράπτοπουλος αυτοπαρουσιάζεται με ψυχραιμία και διαύγεια, με συναίσθημα και παρρησία, με αυτοσκοπική, εξομολογητική και ενίοτε περιπαικτική διάθεση, καταθέτοντας σημαντικά και ασήμαντα γεγονότα, αστεία και σοβαρά συμβάντα, επιτυχίες και αποτυχίες στον έρωτα και τη συγγραφή, χαρές και λύπες, τραύματα και απώλειες. […] Μιλά στον αναγνώστη του με οικειότητα, χωρίς στόμφο και έπαρση για όσα έζησε, αγάπησε, άντεξε, αγνόησε, επέλεξε.
Μαρία Μοίρα, Η Αυγή, 17/06/2021
«Παραμένω ο ίδιος πάντα εξερευνητής της ανθρώπινης ύπαρξης»
Χαριτίνη Μαλισσόβα, diastixo, 15/06/2021
Σε αρκετά σημεία του βιβλίου ο Ραπτόπουλος χρησιμοποιεί ένα εξαιρετικής ποιότητας χιούμορ. Και η αλήθεια είναι ότι η έλλειψη χιούμορ είναι κάτι που διακρίνει τα τελευταία 20-30 χρόνια τους mainstream ομότεχνούς του που μάλλον παίρνουν πολύ πιο σοβαρά τον εαυτό τους από αυτό που αληθινά τους αναλογεί. Η επιλεκτική αυτοβιογραφία του Ραπτόπουλου δεν είναι ένα βιβλίο που θα αλλάξει τη ζωή μας, αλλά είναι ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα, σίγουρα πολύ καλύτερο από ανάλογες προσπάθειες άλλων σύγχρονών του.
Δημήτρης Καρύδας, Fractal, 15/6/2021
Βαγγέλης Ραπτόπουλος: «Το αληθινό πορνό είναι οι λαμογιές των οικονομικών δολοφόνων»
Κατερίνα Σαμψώνα - Μιχάλης Παπαγεωργίου, dete.gr, 14/06/2021
Άμεσα, λιτά, επιμελώς ατημέλητα, με διακριτικό χιούμορ και χωρίς καθόλου διδακτισμό τα κείμενα του βιβλίου κατορθώνουν να μεταδώσουν την αίσθηση του ‘στιγμιαίου’ και του ‘στιγμιότυπου’ σε μια ολόκληρη ζωή, με πάνω από είκοσι πέντε βιβλία δημοσιευμένα και πάνω από… εκατό χρόνια μοναξιάς στο γραφείο για να γραφτούν. Η ζωή ως selfie κλείνει με νόημα το μάτι στο παρελθόν και χαμογελάει στο μέλλον.
Ελπίδα Πασαμιχάλη, bookbar, 09/06/2021
Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος με τυπικούς όρους είναι ένας εκ των πιο διαβασμένων και γνωστών συγγραφέων της γενιάς του ’80. Μιλώντας πέραν της συγγραφής, είναι ένας ανατόμος της νεοελληνικής κοινωνίας, απ’ το ΠΑΣΟΚ και τις πολιτικές νεολαίες των αρχών του ’80 μέχρι την πολιτική των ταυτοτήτων και τα κοινωνικά δίκτυα ως συλλογική φρενίτιδα. Τώρα με το αυτοβιογραφικό του βιβλίο «Ο,τι καλύτερο μου έχει συμβεί», επιβεβαιώνει και ένα ακόμη γνώρισμά του: πως μπορεί με πρόφαση το ατομικό, τις δικές του αγωνίες ή αρχές ή θέσεις, να μιλήσει συλλογικά.
Δημήτρης Μανιάτης, Τα Νέα, 07/06/2021
Σχετικά με το "Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί" [από το 36:12]
Κωστής Μοστράτος, Αθήνα 9.84, 05/06/2021
[...] Η ζωή ενός καταξιωμένου συγγραφέα που κατάφερε να κερδίζει τα προς το ζην κυρίως μέσα από το γράψιμο σίγουρα είναι ενδιαφέρουσα. Έτσι ο αναγνώστης μπορεί να διαβάσει για τις Μικρασιατικές ρίζες του που καλλιεργήθηκαν από τον παππού και τη γιαγιά και τη σχέση του με τους γονείς του, με τους οποίους στα πρώτα χρόνια της καλλιτεχνικής του πορείας είχε έρθει σε απόλυτη ρήξη λόγω του φόβου τους ότι θα πεθάνει στην ψάθα. Όπως είναι φυσικό περιγράφει επιλεκτικά κάποιες πλευρές του βίου του με τη γυναίκα του Σταυρούλα αλλά αναφέρεται και στην κόρη του Κατερίνα, στην οποία ουσιαστικά είναι αφιερωμένος ο τίτλος. Σκιαγραφούνται ακόμη οι φιλίες του με εξέχουσες προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών όπως ο Μένης Κουμανταρέας, μέντοράς του από τα δεκαεννέα του χρόνια, ο Δημήτρης Νόλλας, νονός του παιδιού του, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος που μετέφερε στο σινεμά το μυθιστόρημά του “Ο εργένης” αλλά και η ιδιοκτήτρια του Κέδρου, Κάτια Λεμπέση, που υπήρξε η εκδότριά του για χρόνια…
Μαρία Βρέντζου, fractal, 01/06/2021
Πολυγραφότατος, λαλίστατος και τουλάχιστον επί τρεις δεκαετίες πανταχού παρών στα όχι πάντα ήρεμα νερά της ελληνικής λογοτεχνίας, ο συγγραφέας που μας χάρισε κάποτε την τριλογία της ενηλικίωσής μας
υπογράφει τώρα μια ‘επιλεκτική αυτοβιογραφία’, την πιο σύντομη, την πιο περιεκτική που θα μπορούσε. Την υπαγορεύει στον εαυτό του και τη σερβίρει σε λιλιπούτεια κεφάλαια πασπαλισμένα με αυτοσαρκασμό. Καθώς τα διαβάζουμε ανατρέχουμε στην πολιτική και κοινωνική εξέλιξη της χώρας τα τελευταία χρόνια.
Αναστασία Καμβύση, Marie Claire, Ιούνιος 2021
Σχετικά με το "Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί"
Δημήτρης Μεϊδάνης, Δεύτερο Πρόγραμμα/ΕΡΑ, 25/07/2021
Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος... de profundis
Συνέντευξη στην Μαρία Ψαρούδη, life & culture, 10/05/2021
Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος και η υψηλή τέχνη της ωρίμανσης.
Συνέντευξη στον Θεοδόση Μίχο, Oneman, 06/05/2021
Τι μένει λοιπόν από ένα τόσο ποικίλο, πολύχρωμο-και δεν αναφέρομαι στο εξώφυλλο- όσο και πολυθεματικό βιβλίο; Μία καλή γεύση από ολόδροση γραφή, από την ελληνική και την παγκόσμια λογοτεχνία και από την ελληνική κοινωνία του 20ου-21ου αιώνα με μεγάλες δόσεις αυτοσαρκασμού, αυτοαξιολόγησης, αυτοεξομολόγησης και χιούμορ!
Λεύκη Σαραντινού, literature, 05/05/2021
Διαβάζοντας το βιβλίο ένιωσα μια αίσθηση οικειότητας, μια αναδυόμενη γλυκύτητα - αν μου επιτρέπεται ο όρος - , μια κάποια ευχάριστη ωδίνη γαλήνης, ένα απόσταγμα κατανόησης.
Νομίζω πως και μόνο το τόλμημα μιας - έστω επιλεκτικής - αυτοβιογραφίας ενός από τους σημαντικότερους πεζογράφους, αξίζει της προσοχής μας. Αξίζει το ταξίδι αυτό, να είστε σίγουροι.
Άγγελος Χαριάτης, fractal, 05/05/2021
«Εν μέρει ανατρεπτικός, κι εν μέρει συστημικός»
Συνέντευξη στον Θεοδόση Μίχο, news247.gr, 01/05/2021
«Πέρασα τη ζωή μου υποκύπτοντας στο πάθος της γραφής»
Συνέντευξη στην Έμυ Ντούρου, εφημερίδα Documento, 30/04/2021
Θα μπορούσε αυτό το απολαυστικό βιβλίο να είναι η αυτοβιογραφία του Ραπτόπουλου, αν το τι είμαστε και το τι θέλουμε προς τα έξω να κοινοποιήσουμε αποτελείται από όσα σημαντικά, όσα καλύτερα έχουμε ζήσει. Το δηλώνει, άλλωστε και στον τίτλο.
Διώνη Δημητριάδου, fractal, 27/04/2021
«Τι θεωρείτε σημαντικό στη ζωή;» — «Την ίδια τη ζωή, επειδή υπερέχει όλων των άλλων. Μια θέση που θεωρώ κατεξοχήν νεοελληνική και την αποθεώνει ο λαός μας, σαν να πρόκειται για το θεμελιώδες χαρακτηριστικό της φιλοσοφίας και της κοσμοθεωρίας του. Σημαντικό στη ζωή μού φαίνεται και το να χαλιναγωγείς τον εγωισμό σου, να συναισθάνεσαι ότι είσαι ένας απλός κρίκος στην αλυσίδα των όντων που σε περιβάλλουν. Επίσης, να κάνεις με όση σοβαρότητα και επιμέλεια διαθέτεις τη δουλειά σου, να παίζεις με όση σοβαρότητα και επιμέλεια διαθέτεις κάθε ρόλο σου. Και, ταυτόχρονα, να προσπαθείς να μην παίρνεις και τόσο στα σοβαρά τον εαυτό σου».
Συνέντευξη στον Γιάννη Πανταζόπουλο, LIFO, 25/04/2021
Ο συγγραφέας αποτυπώνει πάνω στο χαρτί τριαντά έξι κείμενα, με αρχή, μέση καί τέλος που παρά τον σχετικά μικρό τους όγκο είναι πολύ ενδιαφέροντα καί γεμάτα από άποψη νοημάτων. Όχι, δεν τείνει προς την φιλοσοφία με μία τάση εντυπωσιασμού που θα κάλυπτε πιθανά κενά στον λόγο του. Αντιθέτως, είναι λακωνικός καί ουσιώδης. Δεν κουράζει το αναγνωστικό κοινό με περιττές φλυαρίες. Χρησιμοποιεί οικείο, άφθονο λεξιλόγιο, ίσως κάπως ωμό καί καυστικό, αλλά άκρως χιουμοριστικό που καθιστά το βιβλίο ευανάγνωστο, ερχόμενος σε επαφή απευθείας με το αναγνωστικό κοινό χωρίς μεσάζοντες...
Κυριακή Γανίτη, Dominica Amat, 24/05/2021
Η αλήθεια πάντως είναι ότι όλο του το βιβλίο είναι μια αθέατη πάλη με την ειλικρίνεια και τη δικαιοσύνη. Την ειλικρίνεια ως προσωπική αλήθεια, ως καταστάλαγμα γραφής, ως αγώνας με το βαθύτερο εαυτό. Τη δικαιοσύνη στη μεταχείριση του Άλλου (του όποιου Άλλου) από την πλευρά του, είτε ως πολίτη, είτε ως συγγραφέα, αλλά και στην αντιμετώπιση του εαυτού του (από τον ίδιο).
Μανώλης Πιμπλής, H Εποχή, 18/04/2021
Ως συγγραφέας μιας γενιάς που είχε την εξαιρετική ικανότητα να εκφράζει τις κυρίαρχες τάσεις στην κοινωνία και στη γραφή, αποτυπώνει και σε αυτά τα πρωτοπρόσωπα κείμενα τα ρεύματα της εποχής μας. Πώς το καφές και τσιγάρα, σεξ, απιστίες και ο ατομισμός των τελευταίων δεκαετιών του 20ού αιώνα έχουν δώσει τη θέση τους στην υγιεινή ζωή και στην οικογένεια, το πρότυπο βίου του Νόρμαν Μέιλερ σε εκείνο του Χαρούκι Μουρακάμι.
Λαμπρινή Κουζέλη, Το Βήμα της Κυριακής, 11/04/2021
Ο λόγος του είναι προσεγμένος αλλά ρέει σαν μια προφορική αφήγηση και αυτό κάνει το βιβλίο ακόμη πιο απολαυστικό.
Είναι πολύ σημαντική η ειλικρίνεια σε μια εποχή που πολλοί επιλέγουμε άβαταρ και ψευδώνυμα για να κυκλοφορήσουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που για πολλούς έχουν αντικαταστήσει τις πραγματικές ζωές τους. Κι αυτό είναι το επίτευγμα του βιβλίου του Βαγγέλη Ραπτόπουλου: είναι ήρεμος, είναι ώριμος και μας ξανασυστήνεται χωρίς ενδιάμεσους.
Το χιούμορ του συγγραφέα είναι διάχυτο και σ΄αυτά τα κείμενά του και νομίζω ότι ακόμη και το μέγεθός του, που είναι μικρό, δείχνει ότι ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος περισσότερο είχε ανάγκη να «συνομιλήσει» με τον αναγνώστη του παρά να τον φορτώσει με κλέη, ένδοξες ιστορίες και άλλα περιττά.
Γιάννης Καφάτος, view tag, 05/04/2021
"Υπάρχουμε μόνο σε σχέση με τους άλλους γύρω μας. Χωρίς αυτούς ο βίος είναι αβίωτος"
Συνέντευξη στην Χριστίνα Χρυσανθοπούλου.
Click at life, 01/04/2021
"Τα βιβλία μου γράφονται σχεδόν ερήμην μου"
Συνέντευξη στον Μισέλ Φάις
Εφημερίδα των Συντακτών, 03/02/2021
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
