Καλή σου νύχτα, Νόνο...

Πάνε πάνω από τριάντα χρόνια που πρωτογνώρισα τους αδελφούς Ραζή, τον Χάρη και τον Άγγελο. Τους γνώρισα καλοκαίρι, τραγουδώντας και πίνοντας, στη Ζάκυνθο, σε μια ταβέρνα στη Μπόχαλη. Κατά τα ξημερώματα με πήγανε σπίτι αλλά φεύγοντας, μου κλέψανε κάτι πολύτιμο: τη Φιλία και την Αγάπη.
Ο Χάρης, δυστυχώς, έφυγε· έφυγε ώσπου ο Άγγελος μας τον έφερε πίσω, με το ωραίο βιβλίο του. Έφερε και άλλα πολλά, τα βιώματα και τις ευαισθησίες μιας γενιάς Επτανησίων που μεγάλωσε σε χρόνια δύσκολα, με φωτεινές ωστόσο και ωραίες αξίες.
Τον ευχαριστώ και τον συγχαίρω.

ΝΙΚΙΑΣ ΛΟΥΝΤΖΗΣ

Διάβασα το βιβλίο με προσοχή. Και μου άρεσε. Έχει μια τρυφερότητα και μια φροντίδα στοργής προς τα περασμένα, που η αγάπη του γράφοντος τα κάνει σχεδόν τωρινά.
Βέβαια δεν είναι παρά μια καταγραφή προσωπικών αναμνήσεων, και αναγκαστικά το πλαίσιό τους αφ' εαυτού του γίνεται στενό, και περιορισμένο. Όμως απ' την άλλη, η αναφορά σε συγκεκριμένα πρόσωπα και πράγματα, με ονόματα φίλων ή συγγενών, καθώς και η τοπογραφία του βιβλίου, μαζί με το χρονικό προσδιορισμό των γε-γονότων, το πλαταίνει, έτσι ώστε πολλοί αναγνώστες κοινής καταγωγής να βρουν ένα ζεστό καταφύγιο στις σελίδες του.
Ένα άλλο στοιχείο που κάνει αυτό το γραφτό σημαντικό, είναι το λαογραφικό και ηθογραφικό του περιεχόμενο. Διασώζει μιαν εποχή, κι αυτό δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο. Επιπλέον σημειώνω την άριστη γλωσσική του επάρκεια, καθώς και τα ζωντανά στοιχεία της ντοπιολαλιάς (είτε της κεφαλλονίκης, είτε της ζακυθινής), που πλουτίζουν αξιόλογα το κείμενο...

ΤΑΚΗΣ ΧΑΤΖΗΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ