Γέννημα γυναίκας

«Δε διάλεξα εγώ αυτό το θέμα» γράφει η Αντριέν Ριτς, με είχε διαλέξει εκείνο από καιρό».
Η εμπειρία είναι η δική της –ως γυναίκας, ποιήτριας, φεμινίστριας και μητέρας– αλλά είναι μια εμπειρία που καθορίζεται από το θεσμό, ένα θεσμό που επιβάλλεται σε όλες τις γυναίκες παντού, στο παρελθόν και στο παρόν, είτε έχουν είτε δεν έχουν παιδιά.
Αντλεί από προσωπικά της ντοκουμέντα, από την ιστορία, την έρευνα και τη λογοτεχνία, για να δημιουργήσει ένα έργο τεράστιας σημασίας –ένα έργο που μόνο εκείνη μπορούσε να γράψει.

Αρχίζει με μια οδυνηρά βαθιά εξέταση της ζωής της ως μητέρας τις δεκαετίες του 1950 και 1960. Ύστερα παραθέτει την ιστορία της σχετικά πρόσφατης ιδέας της μητρότητας «με πλήρες ωράριο».
Από εκεί γυρίζει στην προϊστορία, στη μονομανία με τη γυναικεία αρχή, όπως ενσαρκώνεται σε σύμβολα και λατρευτικά ειδώλια.
Προχωρώντας στην «πατριαρχική» ιστορία, περιγράφει το ιουδαιο-χριστιανικό δόγμα της «κατάρας της Εύας» και την αντίληψη του γυναικείου σώματος ως μολυσμένου και επικίνδυνου.


Η Ριτς λέει:"Μετά τα είκοσι χρόνια μου γέννησα τρία παιδιά μέσα σε τέσσερα χρόνια: μία ριζοσπαστικοποιημένη εμπειρία. Σαν μητέρα, βίωσα μεγάλη εσωτερική βία. Κι όμως, σαν μητέρα ήταν που πρωτοπολιτικοποιήθηκα...Αυτό το βιβλίο οφείλεται στη διπλή ανάγκη να επιβιώσω και να εργαστώ. Και το έγραψα εν μέρει για τη νεαρή γυναίκα που ήμουν κάποτε, διχασμένη ανάμεσα σε σώμα και μυαλό, θέλοντας να της δώσω το βιβλίο που αναζητούσε, μια προοπτική που θα εξηγούσε το παρελθόν και θα άνοιγε δρόμους σκέψης και αλλαγής για το μέλλον."