Οι τελευταίοι

Στα τρία πρώιμα αυτά διηγήματα, που δεν είχαν κυκλοφορήσει ποτέ άλλοτε στα ελληνικά, ο Ρίλκε πραγματεύεται τα θέματα που αποτελούν σημείο αναφοράς σ’ ολόκληρο το έργο του: τα δίπολα ζωή/θάνατος και φύση/πολιτισμός.

Στο σαλόνι μιας Ρωσίδας πριγκίπισσας, ένας Γερμανός ζωγράφος, ένας Πολωνός εμιγκρές, ένας Γάλλος κόμης και ένας Βιεννέζος μποέμ συζητούν για τη ζωή και την τέχνη.
Σ’ ένα φτωχικό δωμάτιο, ένας φοιτητής ανακαλύπτει την αλήθεια για το φίλο του και την αγαπημένη του.
Σε μια κλειστοφοβική κάμαρα, μια ξεπεσμένη αριστοκράτισσα βγάζει από το μπαούλο το λευκό, ατλαζένιο της φόρεμα και το φορά, για τελευταία φορά, για χάρη του γιου της.
Και οι τρεις ιστορίες του τόμου περιστρέφονται γύρω από το «μη ειπωμένο» – είναι, δε, χαρακτηριστικό πως ο πρώτος τίτλος τον οποίο ο Ρίλκε είχε δώσει στην τριλογία αυτή ήταν «Πίσω από τις λέξεις».

Αντί προλόγου, στην έκδοση περιλαμβάνεται ένα όμορφο σύντομο κείμενο του Πωλ Βαλερύ για τον Ράινερ Μαρία Ρίλκε.