Το σεξ είναι έρημος

Έτσι, η φαινομενικά "απλή" γλώσσα της Ρωσίδας ποιήτριας αποτυπώνει ωμά και χωρίς περιστροφές τη ρωσική πραγματικότητα, έναν κόσμο "σκληρόπετσο, μοναχικό/ σαν εγκαταλειμμένο εργοστάσιο σε βιομηχανική ζώνη". Ωστόσο, η ποίησή της υψώνεται ταυτόχρονα πάνω από αυτή την απελπιστική πραγματικότητα, προσπαθώντας να την ανατρέψει. Η γυναικεία σεξουαλικότητα, τα ζητήματα φύλου, το εργοστάσιο, οι διαδηλώσεις, η εξαθλίωση αποτελούν θέματα του ίδιου ποιήματος, κι αυτό ήδη είναι κάτι που δεν συνηθίζεται σε μια χώρα όπου η φτώχεια είναι καθεστώς και η ομοφυλοφιλία ημιπαράνομη. Στο ποίημα "Πάει πια το όνειρο, Λεσβία, έφτασε η ώρα της θλίψης", στο οποίο αντηχεί η ωδή του Οράτιου για τον θάνατο της Κλεοπάτρας, η Ρίμπου επικαλείται τη Λέσβια ποιήτρια Σαπφώ και την προτρέπει να κρύψει στη θήκη του μάκμπουκ της ξυράφια και βελόνες για να επιτεθεί στον φασισμό και την πατριαρχία. Στο "Το σεξ είναι έρημος" πάλι, σε κάποιο σημείο, απευθύνεται με νοσταλγικό τόνο στην πρόωρα χαμένη Αμερικανίδα φεμινίστρια συγγραφέα Kathy Acker, η οποία καταπιάνεται στο έργο της με θέματα που απασχολούν και την ίδια τη Ρίμπου, όπως η εξουσία, τα φύλα, το σεξ, οι υποκουλτούρες, η βία.