Οι τρεις βασιλοπούλες

Μια φορά κι έναν καιρό, σ' ένα πλούσιο βασίλειο, ζούσε ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα που είχαν τρεις κόρες. Οι τρεις βασιλοπούλες ήταν τόσο κακομαθημένες που κανένας δεν ήθελε να τις παντρευτεί.
Όμως, τα πράγματα αλλάζουν, και καμιά φορά τα λάθη και οι τιμωρίες που ακολουθούν, τα βάσανα κι οι δυσκολίες της ζωής αλλάζουν ακόμα και τις κακομαθημένες βασιλοπούλες.





ΚΡΙΤΙΚΗ



Τρεις βασιλοπούλες κι εδώ, όπως σε τόσα και τόσα παραμύθια του λαού μας. Κι εδώ κακομαθημένες, όπως άλλωστε περιγράφονται στα περισσότερα παραμύθια οι βασιλοπούλες. Και όπως τις θέλει και η ίδια η ζωή. Η τρυφηλότης... Η άκοπος ζωή. Η απόσταση. Η ευμάρεια. Όλα αυτά, και άλλα ακόμη, όπως λ.χ. η άγνοιά τους του κόσμου, ώθησαν εξαρχής τους παραμυθάδες στο να γεμίσουν αυτά τα νέα, λαμπροντυμένα, συνήθως όμορφα κορίτσια, με άπειρα ελαττώματα. Γκρινιάρες, απαιτητικές, φίλαυτες, γλωσσούδες, άκαρδες και όχι σπάνια κουτούτσικες.

Βεβαίως, ύστερα από κάποιο σκληρό μάθημα που τους δίνει η ίδια η ζωή, η «στρίγκλα γίνεται αρνάκι», η φαντασμένη ταπεινώνεται και όλα πάν' καλά. Όπως πάντα στα παραμύθια...

Το παραμύθι της Έρης Ρίτσου για τρεις βασιλοπούλες μιλά, τρεις κακομαθημένες, κακότροπες κοπέλες, το όνειδος των γονιών τους. Μα και της χώρας ολόκληρης, μια και η φήμη του δύστροπου (αναποδιάρη μάλλον) χαρακτήρα τους έχει περάσει τα σύνορα κι έχει κυκλοφορήσει και στις γειτονικές χώρες. Και πλέον, και όταν έρχονται σε ηλικία γάμου, και ο ταλαίπωρος πατέρας τους, ο βαθύπλουτος και ενάρετος βασιλέας στέλνει προξενιά σε πρίγκιπες, γόνους ξένων βασιλικών οίκων, προσφέροντας τα χεράκια της Κλέλιας, της Μέλιας και της Λέλιας, όπως ονομάζονται τα κορίτσια, του τα γυρίζουν πίσω. Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι το βασίλειό του ευημερεί. Και πρέπει να επισημάνουμε ότι η Έρη Ρίτσου δίνει πολύ ωραίες εικόνες της πρωτεύουσας, της αγοράς κ.λπ.

Πραγματικά χαριτωμένες. Όπως πολύ ωραία περιγράφει και τις τρεις αδελφές. Και την απελπισία της μητέρας. Και τις αναζητήσεις του πατέρα. Ο οποίος λύση δεν έβρισκε στο πρόβλημά του (τους) και οι θυγατέρες του κινδύνευαν να μείνουν στο ράφι...

Ο από μηχανής θεός, βέβαια, ήταν ένας κοινός θνητός, ο καλόκαρδος κυρ Φάφλας. Ο κουρέας του. Αυτός σκέφτηκε να αναζητήσουν γαμπρούς σε χώρες στην άκρη του κόσμου, που λέει ο λόγος, στα πέρατα, ώστε να μη φοβούνται πως έχει φτάσει μέχρις εκεί η κακοφημία της Κλέλιας, της Μέλιας και της Λέλιας. Έτσι κι έγινε. Και ο κουρέας αυτοπροσώπως αποκατέστησε τα δύο μεγαλύτερα κορίτσια. Η μικρότερη,όμως, έμεινε στα αζήτητα. Πλην η μικρότερη είχε την καλύτερη τύχη καθώς και έπαθε και έμαθε. Πέρασε βάσανα, ταπεινώθηκε, πόνεσε και συμπόνεσε, εργάστηκε, στερήθηκε, γνώρισε, αγάπησε και αγαπήθηκε. Μ' άλλα λόγια, έγινε άνθρωπος. Κοντολογίς, της χαρίστηκε η αληθινή ζωή και η ευτυχία που δίνει η παρουσία ενός καλού συντρόφου στο πλευρό του καθενός.

Το παραμύθι αναπτύσσεται όπως ακριβώς τα γνωστά λαϊκά παραμύθια, αλλά είναι γραμμένο με ένα σύγχρονο, μοντέρνο και χαριτολόγο τρόπο, ο οποίος σε αρκετά σημεία περιέχει χιουμοριστικά περιστατικά ή υπονοούμενα που σπιθοβολούν. Δεν είναι λίγες οι στιγμές που γελάσαμε με τη λεπτή σάτιρα που συναντήσαμε σε πολλές σελίδες και άλλες που απολαύσαμε τις ωραιότατες περιγραφές είτε ανθρώπων είτε χώρων. Ο δε διδακτισμός, συνήθης σε πολλά παραμύθια, εδώ δεν είναι καθόλου ορατός.

Γενικώς οι «Τρεις βασιλοπούλες» της Έρης Ρίτσου είναι ένα καλογραμμένο παραμύθι, το οποίο διαβάζεται άνετα και ευχάριστα από το νεαρό αναγνώστη, και που, όπως όλα τα παραμύθια, εκφράζει αλήθειες και υπογραμμίζει τις αιώνιες αξίες ετούτου του κόσμου, που μπορεί να γίνει ωραιότερος με τη συμμετοχή και την εμμονή στους στόχους.

Η Κατερίνα Βερούτσου εικονογράφησε ιδανικά την Κλέλια, τη Μέλια και τη Λέλια, τα δε κοστούμια τους είναι χάρμα ιδέσθαι.

ΕΛΕΝΗ ΣΑΡΑΝΤΙΤΗ,
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 15/02/2002