Πρασινοκέφαλα και κιρκίρια

Μανιώδης κυνηγός πρασινοκέφαλων, από παιδί, ο Μήτσος ερωτεύεται τη Μαίρη, την Ψιψίνα του, όπως την έλεγε. Της το έδειχνε με χίλιους δύο τρόπους. Ήξερε όμως ότι ήταν απαγορευμένη για εκείνον. Εκείνος εργάτης συνεργείου, εκείνη πλουσιοκόριτσο, κόρη του Προέδρου του χωριού. Τους χώριζαν κοινωνικές και οικονομικές διαφορές. Ήξερε ότι η Μαίρη τον αγαπούσε, αλλά ότι δεν μπορούσε να παρακούσει τον πατέρα της.
Όταν η Μαίρη αρραβωνιάζεται, εκείνος φεύγει για το Καναδά. Αποχαιρετώντας την της έδωσε το δαχτυλίδι της μάνας του. Θα την αγαπούσε για πάντα. Η καρδιά του της ανήκει. «Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ», της είπε, φεύγοντας. Η Μαίρη παίρνοντας το δαχτυλίδι του απάντησε «Ούτε και εγώ».
Έξυπνος, δραστήριος, εργατικός, αποφασισμένος να πετύχει, με τη βοήθεια του θείου του και την καλή του τύχη πλουτίζει. Παντρεύεται την κόρη του Προέδρου του Ομίλου General Motors και παίρνει τον Όμιλο στα χέρια του. Από εκεί και πέρα όλοι οι δρόμοι ήσαν ανοιχτοί. Έγινε εκατομμυριούχος.
Ζούσε με την ανάμνηση της Μαίρης. Την νόμιζε παντρεμένη με δύο-τρία κουτσούβελα. Δεν μπορούσε όμως να την ξεχάσει, όσο και εάν προσπάθησε, ό,τι και εάν έκανε, με όσες καλλονές και εάν πήγαινε, πάντα την Ψιψίνα είχε στο μυαλό του.
Η Μαίρη τον αγαπούσε και όταν χάλασε ο αρραβώνας της, δεν αποφάσιζε να παντρευτεί, τον περίμενε. Αλλά άργησε να γυρίσει. Άργησε πολύ.
Μην αντέχοντας άλλο ο Μήτσος, επιστρέφει μαζί με το γιο του, μετά από 9 χρόνια. Ήθελε να την δει, να του περάσει ο καημός. Ήθελε να πάει στη λίμνη για πρασινοκέφαλα και κιρκίρια.