0
Your Καλαθι
Ύδρα
και άλλα ποιήματα
Έκπτωση
35%
35%
Περιγραφή
ΣΤΟΝ ΤΟΜΟ περιλαμβάνονται δημοσιευμένα ποιήματα (Ύδ ρ α [1975],
Α π ο σ π ά σ μ α τ α μ ι α ς α τ έ λ ε ι ω τ η ς γ ρ α φ ή ς [1987]) και αδημοσίευτα. Η συγγραφή τους εκτείνεται από το 1968 έως το 2008. Το έργο του Κώστα Ροδαράκη μολονότι τυπικά εντάσσεται στη δεύτερη μεταπολεμική γενιά, εξαιτίας κάποιων χαρακτηριστικών της γραφής του, όπως η αντισυμβατική διάθεση, ο έντονος αισθησιασμός, το προβεβλημένο ψυχαναλυτικό στοιχείο, ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας της, αλλά και η καταλυτική ειρωνεία και παρωδία που τη χαρακτηρίζουν, μοιάζει σαν να στέκει κάπως παράμερα. Την ίδια στιγμή η απόσταση του ποιητή από το κέντρο –έζησε μεγάλο διάστημα της ζωής του στην Ύδρα και στη Ρόδο–, η εικόνα του αποσυνάγωγου που ο ίδιος καλλιέργησε, καθώς και η τακτική του από ένα σημείο και έπειτα να εκδίδει τα έργα του σε εκτός εμπορίου εκδόσεις, είχαν ως συνέπεια τα ποιήματά του να είναι δυσεύρετα η ακόμη και απρόσιτα. Ωστόσο η συνειδητή αυτή ποιητική μοναξιά είχε και τις γόνιμες εξαιρέσεις της. Η θερμή πνευματική φιλία και οι ζωηρές συζητήσεις με τόνΕ . Χ. Γονατά, τον Η. Χ. Παπαδημητρακόπουλο και τον Τάσο Λειβαδίτη διατήρησαν τη φλόγα της ποίησης ζωντανή. Η ανά χείρας έκδοση φιλοδοξεί να κάνει γνωστά τα ποιήματα μιάς ξεχωριστής φωνής, που ήρθε επιτέλους η ώρα να πάρει τη θέση που της αξίζει στη σύγχρονη ελληνική ποίηση.
Ποιος θα πίστευε πως μες στο σπίτι υπήρχε ένα άλλο σπίτι
Στο πρώτο πάτωμα, η ακαταστασία των πουλιών στο δεύτερο, ο καναπές της θείας (το υπόγειο ήτανε πάντα κλειστό γιατί το μυστικό το ’χα κρυμμένο αλλού) Και η Ρίτα –η χειρότερη Ρίτα που είχα ποτέ– κρεμόταν απ’ τον πολυέλαιο
Όσο για τους νεκρούς Αχ! κάθε φθινόπωρο ένα ποτήρι ράγιζε η έτριζε η σκάλα όταν η λάμπα έκαιγε στην άδεια κάμαρα σαν κάποιος να συνομιλούσε με τον εαυτό του
Κάποτε, κάποιοι θα τρόμαζαν μπροστά στον πλούτο που μάζευα τις νύχτες
αφήνοντας ανέπαφο το πιο σημαντικό μαντεύοντας το άσκοπο του δρόμου.
Α π ο σ π ά σ μ α τ α μ ι α ς α τ έ λ ε ι ω τ η ς γ ρ α φ ή ς [1987]) και αδημοσίευτα. Η συγγραφή τους εκτείνεται από το 1968 έως το 2008. Το έργο του Κώστα Ροδαράκη μολονότι τυπικά εντάσσεται στη δεύτερη μεταπολεμική γενιά, εξαιτίας κάποιων χαρακτηριστικών της γραφής του, όπως η αντισυμβατική διάθεση, ο έντονος αισθησιασμός, το προβεβλημένο ψυχαναλυτικό στοιχείο, ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας της, αλλά και η καταλυτική ειρωνεία και παρωδία που τη χαρακτηρίζουν, μοιάζει σαν να στέκει κάπως παράμερα. Την ίδια στιγμή η απόσταση του ποιητή από το κέντρο –έζησε μεγάλο διάστημα της ζωής του στην Ύδρα και στη Ρόδο–, η εικόνα του αποσυνάγωγου που ο ίδιος καλλιέργησε, καθώς και η τακτική του από ένα σημείο και έπειτα να εκδίδει τα έργα του σε εκτός εμπορίου εκδόσεις, είχαν ως συνέπεια τα ποιήματά του να είναι δυσεύρετα η ακόμη και απρόσιτα. Ωστόσο η συνειδητή αυτή ποιητική μοναξιά είχε και τις γόνιμες εξαιρέσεις της. Η θερμή πνευματική φιλία και οι ζωηρές συζητήσεις με τόνΕ . Χ. Γονατά, τον Η. Χ. Παπαδημητρακόπουλο και τον Τάσο Λειβαδίτη διατήρησαν τη φλόγα της ποίησης ζωντανή. Η ανά χείρας έκδοση φιλοδοξεί να κάνει γνωστά τα ποιήματα μιάς ξεχωριστής φωνής, που ήρθε επιτέλους η ώρα να πάρει τη θέση που της αξίζει στη σύγχρονη ελληνική ποίηση.
Ποιος θα πίστευε πως μες στο σπίτι υπήρχε ένα άλλο σπίτι
Στο πρώτο πάτωμα, η ακαταστασία των πουλιών στο δεύτερο, ο καναπές της θείας (το υπόγειο ήτανε πάντα κλειστό γιατί το μυστικό το ’χα κρυμμένο αλλού) Και η Ρίτα –η χειρότερη Ρίτα που είχα ποτέ– κρεμόταν απ’ τον πολυέλαιο
Όσο για τους νεκρούς Αχ! κάθε φθινόπωρο ένα ποτήρι ράγιζε η έτριζε η σκάλα όταν η λάμπα έκαιγε στην άδεια κάμαρα σαν κάποιος να συνομιλούσε με τον εαυτό του
Κάποτε, κάποιοι θα τρόμαζαν μπροστά στον πλούτο που μάζευα τις νύχτες
αφήνοντας ανέπαφο το πιο σημαντικό μαντεύοντας το άσκοπο του δρόμου.
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
