Χριστιανισμός και πλούτος

Από χριστιανική σκοπιά το πρόβλημα του πλούτου και το αναπόσπαστα συνδεόμενο μαζί του πρόβλημα της φτώχειας -πρόκειται για την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος- δεν είναι ένα εξωτερικό πρόβλημα, για το οποίο λόγοι κοινωνικής απλώς σκοπιμότητας επιβάλλουν να βρεθεί κάποια λύση, αλλ' ένα εσωτερικό πρόβλημα του ίδιου του Χριστιανισμού, το οποίο είναι υποχρεωμένος ν' αντιμετωπίσει από εσωτερική αναγκαιότητα, ανεξάρτητα από τις υπαγορεύσεις της κοινωνικής σκοπιμότητας.
Από τη στιγμή που η Εκκλησία δέχτηκε στους κόλπους της πλούσιους και φτωχούς -προϊόντα της ιουδαϊκής και της ειδωλολατρικής κοινωνίας απ' όπου προέρχονταν οι πρώτοι χριστιανοί- αγκάλιασε στην πράξη το πρόβλημα του πλούτου και της φτώχειας και από τότε, είκοσι αιώνες τώρα, το κουβαλάει στα σπλάχνα της.