Θεραπεύοντας την Ψυχή

Η ψυχαναλυτική διαδικασία μπορεί να περιγραφεί ως διαδοχή λέξεων που διασταυρώνονται με τον πόνο του ασθενή και οι οποίες, με την απαραίτητη επιθυμία, σαφήνεια και θάρρος, μπορούν να οδηγήσουν στην αποκάλυψη μιας αλήθειας, η οποία μπορεί να αλλάξει για πάντα τη ζωή ενός υποκειμένου, γράφει ο Γκαμπριέλ Ρολόν στον πρόλογο του βιβλίου του.
Από τον πόνο στην αλήθεια. Ένας δρόμος αναμφισβήτητα περίπλοκος, δύσκολος, επιβαρυμένος με ασθένειες. Αν όμως αντιμετωπιστεί με σωστό τρόπο, σε ανταμείβει με την ικανοποίηση που δίνει η σιγουριά της γνώσης ότι αυτός ο προορισμός άξιζε τον κόπο. Γι’ αυτό η αγωνία, οι φόβοι, η αμφισβήτηση της σεξουαλικότητας, οι οικογενειακοί δεσμοί, οι συναισθηματικοί συσχετισμοί, η δουλειά, ο έρωτας και η απουσία του, οι εθισμοί, ο χρόνος που περνάει και η μοναξιά.
Όμως και η υπέρβαση, η άνθιση, η γνώση ότι είναι δυνατόν να αλλάξει η τάξη των πραγμάτων προς το καλύτερο. Κι εδώ έρχεται το Θεραπεύοντας την Ψυχή: ένα ζωτικής σημασίας βιβλίο το οποίο ξεκινά από την ψυχανάλυση για να φέρει στο προκείμενο ένα σύμφωνο εμπιστοσύνης μεταξύ κάποιου που λέει τα δικά του και εκείνου που τον ακούει, τον τιθασεύει και τον συνοδεύει. Όπως και στο Historias de divan, το πρώτο βιβλίο του Γκαμπριέλ Ρολόν, πρόκειται για «αληθινές ιστορίες». Τις περισσότερες φορές σκληρές, ναι, όμως πάντα γεμάτες από ζωή. Πολλή ζωή.

Αποσπάσματα από το βιβλίο:

Είναι σοκαριστικό να έχω μια κακοποιημένη γυναίκα μπροστά μου. Και δεν είναι σύνηθες να έρχεται κάποιος στο ξεκίνημα μιας πρώτης συνέντευξης με τόσο μεγάλη αγωνία και ένα τόσο ισχυρό αίτημα. Η Λουσιάνα πίστευε ότι της άξιζε να τιμωρηθεί για την κακία της και ήθελε να τη βοηθήσω να σταματήσει να είναι αυτή που ήταν. Και αυτή η ικεσία έβγαινε από τα βάθη της ψυχής της.
ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ: ΛΟΥΣΙΑΝΑ

Είναι παράξενο να έχεις μπροστά σου έναν άνθρωπο που κατακλύζεται από αγωνία και, παρά το γεγονός ότι έχω βιώσει αυτήν την εμπειρία τόσες φορές, δεν αισθάνομαι ικανός να περιγράψω τα συναισθήματα που εγείρει. Είναι μια απερίγραπτη εμπειρία, αδύνατον να μεταδοθεί, η οποία γεμίζει το γραφείο με μια βαριά και παραπλανητική σιωπή. Διότι, στην πραγματικότητα, είναι μια σιωπή γεμάτη από ήχους.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ: ΡΟΔΟΛΦΟ

«Ροσίο, θέλω μόνο να σου κάνω μιαν ερώτηση. Είσαι παρθένα;» Τώρα ναι, κάτι στη φωνή της, στην έκφρασή της, φανερώνει ότι έχει αναστατωθεί. Παίρνει τον χρόνο της προτού απαντήσει. «Δεν ξέρω». Η απάντηση με εκπλήσσει. Περίμενα ένα «ναι» ή ένα «όχι», όμως όχι ένα «δεν ξέρω». Λάθος. Ποτέ δεν πρέπει να σκεφτόμαστε για λογαριασμό του ασθενή, ούτε να θεωρούμε κάτι δεδομένο. Ο καθένας είναι μια ιστορία υπέροχη και αδιανόητη.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ: ΡΟΣΙΟ