Ο αμερικανός εργάτης

Είμαι ένας νεαρός εργάτης κοντά στα τριάντα. Τα τελευταία χρόνια βρίσκομαι στην παραγωγική μηχανή της πιο εκβιομηχανισμένης χώρας του κόσμου. Τα περισσότερα χρόνια που εργάζομαι τα έχω περάσει δουλεύοντας σε βιομηχανίες μαζικής παραγωγής ανάμεσα σε εκατοντάδες ή χιλιάδες άλλους εργάτες. Τα συναισθήματα, τα άγχη, οι χαρές, η ανία, η εξάντληση, ο θυμός τους είναι, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, και δικά μου. Λέγοντας τα "συναισθήματά τους" εννοώ τα συναισθήματα εκείνα που αποτελούν άμεση αντίδραση στη σύγχρονη παραγωγή υψηλής ταχύτητας. Προς το παρόν, βρίσκομαι σε ένα εργοστάσιο, σε μια γιγαντιαία επιχείρηση της χώρας.
Αυτή η έκδοση απευθύνεται στους εργάτες της βάσης και σκοπός της είναι να εκφράσει τις ενδόμυχες εκείνες σκέψεις, τις οποίες οι εργάτες σπάνια εκφράζουν ακόμα και στους συναδέλφους τους. Κρατώντας ένα ημερολόγιο των καθημερινών, τρόπον τινά, αντιδράσεων στη ζωή μέσα στο εργοστάσιο, ελπίζω να καταφέρω να αποκαλύψω τους λόγους της βαθιάς τους απογοήτευσης, που τα τελευταία χρόνια έχει φτάσει στο αποκορύφωμα της με τις τελευταίες απεργίες και τις αυθόρμητες στάσεις εργασίας.

Paul Romano, 1947

«Συνολικά, “Η Ζωή στο Εργοστάσιο” δεν αποτελεί μια στατική τοιχογραφία ή κάποιο φωτογραφικό στιγμιότυπο της αμερικανικής εργατικής τάξης στην περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά μια αυθεντική εμπειρία της εργατικής συνθήκης ως μιας εν τω γίγνεσθαι διαδικασίας με τις δικές της δυναμικές, αλλά και τις δικές τις αδράνειες. […] η μαρτυρία αυτή, έρχεται σε ρήξη με την απλουστευτική εικόνα μιας εργατικής τάξης απλού θύματος του καπιταλιστικού κόσμου. Από την άλλη πλευρά όμως, καταστρέφει εξίσου και το, ιδιαίτερα διαδεδομένο μεταξύ της μαρξιστικής παράδοσης της εποχής, φωτοστέφανο της ηρωοποιητικής εικόνας μιας εργατικής τάξης θυσιαζόμενης ανά πάσα στιγμή για τον ανώτερο επαναστατικό σκοπό».

Από το επίμετρο του Ι.Β