Δίδυμα φεγγάρια

Κι ύστερα έκλεισε τα χέρια του γύρω μου κι ύστερα βυθίστηκα στην αγκαλιά του άντρα που αγαπούσα. Το χαμόγελό του έγινε ένα με το τρέμουλο της καρδιάς μου. Κι ύστερα θόλωσαν τα μάτια μου από τη γλύκα του σμιξίματός μας. Ακόμα και το φεγγάρι θολό μού φάνταζε. Ήταν εκείνη η ώρα η παραδεισένια. Η ώρα που τα δυο κορμιά μας έγιναν ένα. Ο Ανδρέας μού έλεγε πως με αγαπούσε. Και το ολόγιομο φεγγάρι άκουσε τα λόγια του, έγινε κατακόκκινο από χαρά κι έγειρε για να δροσιστεί στο κανάλι του γλυκού νερού που λίμναζε ανάμεσα στους καλαμιώνες. Το άκουσα στ’ αλήθεια να αναστενάζει από ευτυχία. Το κοίταξα πώς έλαμπε ψηλά στον ουρανό. Το κοίταξα πώς λουζόταν στο νερό δίπλα μου. Ήταν ευλογημένη εκείνη η νύχτα. Η νύχτα με τα δίδυμα φεγγάρια...


Ένας πρίγκιπας. Ένα άσπρο άλογο. Μια νύχτα με δίδυμα φεγγάρια, που ανάσαινε την ομορφιά της Κερκίνης. Κι η Αλίκη φέρνει στον κόσμο δύο δίδυμα κοριτσάκια. Μόνο που αναγκάζεται να πουλήσει το ένα της παιδί…

Η Αγάπη και η Ελισάβετ μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό. Μεγαλώνουν χωρίς να ξέρουν την ύπαρξη η μια της άλλης. Μέχρι που οι ζωές τους μπλέκονται αδυσώπητα.

Ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα, την αναπνοή του Θεού πάνω στη γη. Μια ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, που χορεύει ανάμεσα στο όνειρο και την αλήθεια, προσπαθώντας να κεντήσει την ίδια την αγάπη.