Να εμποδίσουμε την καταστροφή

Μια ενδιαφέρουσα αποτύπωση, εμβάθυνση και κριτική με δημιουργικές, εναλλακτικές προτάσεις για την παρούσα κατάσταση για το τι συνέβη με τις παγκόσμιες ριζικές αλλαγές από τη δεκαετία του 1970 και εντεύθεν.

Μέσα από τη διαδρομή από την Ευρωπαϊκή οικονομική Ενωση ως την ευρωπαϊκή νομισματική Ενωση, μετά τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και τη μετάβαση στην πολιτική της λιτότητας με τη νεο-εμποροκρατική ζώνη του πυρήνα και την υποταγή της περιφέρειας για να γίνει η Ευρώπη επίκεντρο της παγκόσμιας στασιμότητας. Για να συμπεριλάβουν στα παραπάνω περιεχόμενα του βιβλίου οι συγγραφείς του το συγκλονιστικό ερώτημα: πώς μπόρεσε να γίνει αυτό; Για ν’ απαντήσουν στα υπόλοιπα περιεχόμενα ότι: Ευρώπη: Ιμπεριαλιστική Υπερδύναμη υπό Γερμανική Ηγεμονία.
Με επέκταση στη Μέση Ανατολή, με πόλεμο εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, με δημιουργία του Συνοριακού καθεστώτος Σένγκεν, με έναν ενδιάμεσο απολογισμό, αλλά και με μια αποτίμηση για τον ρόλο της αριστεράς στην καπιταλιστική ανασυγκρότηση της Ευρώπης ως: Μεταμόρφωση της Σοσιαλδημοκρατίας: 1) Με αποτυχία του ευρωκομμονισμού και άνοδο των πράσινων κομμάτων και 2) Μεταμόρφωση της Σοσιαλδημοκρατίας με παρακμή της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και δημιουργία κοινωνικής αντίστασης – με σχεδιάγραμμα μιας εναλλακτικής πρότασης.
Για το νέο πολυσύμπαν (multiversum) των κοινωνικά ασθενέστερων τάξεων – με εμφάνιση της κρίσης και κοινωνική αντίσταση, μέσα από την έλλειψη μιας πειστικής εναλλακτικής πρότασης, πέραν των αποφασιστικών μεταρρυθμίσεων με προλεγόμενα και σχεδιάγραμμα ενός προγράμματος δράσης για: 1. Συνθήκες, χρόνο, αμοιβές εργασίας, 2. Αποκατάσταση της κοινωνικής ασφάλειας και αξιοπρέπειας, 3. Ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου από τα πάνω προς τα κάτω, 4. Παρεμπόδιση φυγής κεφαλαίων, 5. Ανάκτηση των δημόσιων αγαθών, 6. Ισότητα των φύλων, 7. Κατάργηση του συνοριακού καθεστώτος Σένγκεν, 8. Εκ βάθρων αλλαγή της περιβαλλοντικής πολιτικής, 9. Υπέρβαση των ευρωπαϊκών ανισορροπιών και της κρίσης του ευρώ και του μέλλοντός του για μετάβαση από την Ευρωπαϊκή Ενωση στην ομοσπονδιακή δημοκρατία της Ευρώπης. Για έναν καλύτερο κόσμο και σύνδεσμο για μια Ευρώπη της ισότητας και ευρωπαϊκή παρακαταθήκη της αντιφασιστικής αντίστασης…
Αλλά γι’ αυτό το όραμα του μανιφέστου “να εμποδίσουμε την καταστροφή για μια Ευρώπη της ισότητας” ο Βύρων Πολύδωρας μέσα στον ίδιο χρόνο Αύγουστος 2013 κυκλοφόρησε το δικό του βιβλίο με τίτλο: “Ποια Ευρώπη;”. Ενα βιβλίο που θα παρουσιάσουμε στο επόμενο άρθρο μας.
Η φοβερή πατρίδα μου
“Αθλιος καιρός στη φοβερή πατρίδα μου και λίβας ανελέητος σκληρός…
Την πεθαμένη ταξιδεύαμε τη μάνα μας
με το βαγόνι της γραμμής
Ω πατρίδα, αιώνια ταραχή της πρώτης ερωμένης
Ω ζωή κομμένη στη μέση…”
(αποσπάσματα από το πρώτο ποίημα της συλλογής του Γιώργου Μαρκόπουλου με τίτλο “Μη σκεπάζεις το ποτάμι” - κρατικό βραβείο ποίησης 1999).
Αυτή τη φοβερή πατρίδα μας -με βοριά ανελέητο τούτου του σκληρού χειμώνα- την ταξιδεύουμε “πεθαμένη” με το βαγόνι ή με το καράβι ή το αεροπλάνο της γραμμής…
Δύσκαμπτη πατρίδα…
Τώρα όλοι και όλες πλημμυρισμένοι από θλίψη αντιμαχούμε με την κατάθλιψη μην και μας καταβυθίσει στην Αβυσσο της απόγνωσης…

Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΩΣ Ν’ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Αυτή την κατάσταση την αποτυπώνουν στο πρώτο μέρος του βιβλίου τους: “Να εμποδίσουμε την καταστροφή Μανιφέστο για μια Ευρώπη ισότητας”. Συγγραφείς αυτού του ενδιαφέροντος μανιφέστου τον Γερμανό δρα Ιατρικής και Ιστορίας Καρλ Χάιντς Ρόι, συγγραφέα πολλών βιβλίων και άρθρων καθώς και του εμπεριστατωμένου βιβλίου “Η Ελλάδα σε κρίση”. Οι άλλοι συγγραφείς αυτού του βιβλίου είναι ο εκ Λαρίσης καθηγητής Ζήσης Παπαδημητρίου, ηλεκτρολόγος – μηχανικός και κοινωνιολόγος. Δίδαξε σε διάφορα πανεπιστήμια της Γερμανίας και συνεργάστηκε στον τομέα έρευνας στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης, αλλά από το χειμερινό εξάμηνο του 1985 μέχρι και τη συνταξιοδότησή του διετέλεσε καθηγητής Γενικής και Πολιτικής Κοινωνιολογίας στο προπτυχιακό και το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών του τμήματος Νομικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Αυτοί, λοιπόν, οι δύο συγγραφείς στο πρώτο μέρος του μανιφέστου “για μια Ευρώπη της ισότητας” (μετάφραση – έκδοση από τον ακούραστο Βασίλη Τομανά που μας έχει καταθέσει από τις εκδόσεις “Νησίδες” πολλά ιδιαίτερου ενδιαφέροντος βιβλία…
Γράφουν, λοιπόν, μεταξύ πολλών άλλων και τα εξής καταθλιπτικά για όλους μας, που αναφέρονται σε πρόσφατα δεδομένα του 2013 που εκδόθηκε το βιβλίο.

Η ΕΥΡΩΠΗ ΒΙΩΝΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ
“Η Ευρώπη βιώνει καταστάσεις κοινωνικής εξαθλίωσης. Οι κυρίαρχες δυνάμεις, πρωταγωνιστές ενός συστήματος που λειτουργεί με βάση τις αρχές μεγιστοποίησης του κέρδους και τη λογική του ανταγωνισμού σπρώχνουν κυριολεκτικά τις μάζες των εργαζομένων στην καταστροφή. Το σύστημα αυτό είναι ασταθές και κατορθώνει να επιβιώνει μόνο χάρη στην κατά καιρούς επεκτατικότητά του, αυξάνοντας τον πλούτο των ολίγων και προωθώντας την απαλλοτρίωση, την εκμετάλλευση και την εξαθλίωση των πολλών.
Οταν η δυναμική αυτή απειλεί ν’ αγγίξει τα όριά της καθώς παρατηρείται η πτώση του ποσοστού κέρδους, οι κυρίαρχες τάξεις ενεργοποιούν όλους τους μηχανισμούς αναδιοργάνωσης των σχέσεων εκμετάλλευσης για να επιταχύνουν τη ληστρική “αρπαγή” των φυσικών πόρων.

ΣΤΕΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΟΥΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ
Βασικός στόχος των στρατηγικών της είναι η διόγκωση και η μονιμοποίηση του οικονομικού εφεδρικού στρατού, η εντατικοποίηση της εργασίας, η μείωση μισθών, η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών και των κοινωνικών ταμείων καθώς και η εγκαθίδρυση ενός σκληρού καθεστώτος χρεών με αποτέλεσμα να διευρύνονται ολοένα περισσότερο οι συνθήκες επισφαλούς εργασίας και μαζικής φτώχειας.
Οι άνθρωποι των οικονομικά αδύναμων κοινωνικών τάξεων στερούνται του στοιχειώδους δικαιώματος στη ζωή. Ενώ υπό την πίεση της σταθερά αυξανόμενης ανεργίας δέχονται να εργάζονται ανασφάλιστοι, με άθλιους μισθούς κια υπό καθεστώς εργασιακών σχέσεων περιορισμένου χρόνου και το χειρότερο δεν ελέγχουν πλέον τις συνθήκες αναπαραγωγής τους καθώς όντας αναγκαστικά υπερχρεωμένοι λόγω δανείων, βρίσκονται στο έλεος της αυθαιρεσίας των τραπεζών, των ασφαλιστικών συγκροτημάτων και των κρατικών υπηρεσιών…
Αρχής γενομένης από τη μεγάλη ύφεση, από το 2007 έως το 2009 οι διαδικασίες φτωχοποίησης αποτελούν πλέον για τα ευρωπαϊκά δεδομένα κάτι το πρωτόγνωρο…

ΤΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΑΣ ΚΡΑΤΟΣ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ ΕΓΙΝΕ ΚΟΛΑΣΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ
Ναι, αυτό το κράτος “ευαγγελίστηκε” την “ευημερία” όπως έγραψε σ’ ένα κριτικό κείμενό του το 1989 ο Frank Harrison, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο πανεπιστήμιο St Francis Xavier του Καναδά. Το κείμενο αυτό περιλαμβάνεται στο βιβλίο που είχε γράψει με τίτλο “Το σύγχρονο κράτος – μια αναρχική ανάλυση”. Το κείμενο “το καπιταλιστικό μας κράτος” αποτέλεσε το πρώτο μέρος της μπροσούρας με τίτλο: “Εξουσία και άρνηση” (συλλογή κειμένων) που κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη 1989 από τις εκδόσεις για μια “ελεύθερη κουλτούρα” σε μετάφραση – επιλογή κειμένων από τον Παναγιώτη Καλαμαρά και την Λήδα Πομόνη.
Ο καθηγητής Francis Harrison στο κείμενο του “Το καπιταλιστικό κράτος” γράφει και τα εξής τα οποία τα παρουσιάζουμε αποσπασματικά από το συνολικό του κείμενο 22 σελίδων: “Σήμερα το καπιταλιστικό κράτος είναι ένα κράτος «ευημερίας»… Είναι το κράτος στο οποίο γίνεται μια προσπάθεια ν’ αντισταθμιστούν τα ατομικά προβλήματα της υγείας, της παιδείας και της οικονομίας που δημιουργεί το οικονομικό σύστημα της ελεύθερης αγοράς.
Η προσπάθεια καλυτέρευσης των συνθηκών της ζωής είναι μια απάντηση στο ότι οι πόροι που προβλέπονται για τα άτομα στην αγορά εργασίας είναι ανεπαρκείς για την κάλυψη του χρηματικού κόστους της ιατρικής περίθαλψης, της εκπαίδευσης, των παιδιών του και την ικανοποίηση των υλικών αναγκών κατά τις περιόδους της ανεργίας”.

ΟΙ ΔΙΑΨΕΥΣΜΕΝΕΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΕΝΟΥ ΚΥΝΙΣΜΟΥ
…Αλλά για τους υποστηρικτές του το κράτος ευημερίας είναι το αποτέλεσμα της ενεργού κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Επίσης αυτό το κράτος παρουσιάζει μια απομάκρυνση, μέσω των πολιτικών διαδικασιών, από τις απαράδεκτες μορφές του καπιταλισμού παρ’ ότι ο υπολογισμένος κυνισμός της οικονομικής και πολιτικής ελίτ δεν μεταβάλλει τον βασικό χαρακτήρα του συστήματος, το οποίο είναι δυναμικό. Για να υπόσχεται (παλιότερα, βέβαια και όχι πια τώρα σημειώνουμε εμείς) ότι τα άτομα μπορούν να ζήσουν καλύτερα χωρίς να ενοχλούνται από την ανασφάλεια, τις αρρώστιες και την ανεργία που είναι σύμφυτες με το αναπτυσσόμενο καπιταλιστικό κράτος.
…Ομως, το κράτος είναι περισσότερο εύθραυστο απ’ ό,τι φαίνεται με μια πρώτη ματιά. Ο καθηγητής Harrison πιστεύει ότι μπορούμε να του αντιπαραθέσουμε συγκεκριμένες εναλλακτικές προτάσεις. Οσο δε αυτές οι εναλλακτικές προτάσεις γίνονται πραγματικότητα το κράτος θα έχει μικρότερη σχέση και σημασία για τη ζωή μας…

ΝΑ ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΟΥΜΕ
ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ
ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΜΑΣ
Προβλέψεις, για εναλλακτικές κοινωνικές πρωτοβουλίες, που έγιναν 33 χρόνια πριν. Για να αντιμετωπίζονται σήμερα ως απόλυτες αναγκαιότητες για μια συλλογική κοινωνική αντιμετώπιση του πιο άγριου καπιταλιστικού – νεοφιλελεύθερου κράτους της απόλυτης και κυνικότατης έκφρασης της σημερινής καπιταλιστικής μορφής.
Αυτής που αδιαφορεί τόσο απάνθρωπα για άτομα και λαούς. Με εκατομμύρια θύματα που βιώνουν την πείνα, την εξαθλίωση, την κατάθλιψη, τον τρόμο και τον φόβο. Για να έχουμε τρομερά και δεινά αποτελέσματα, όπως αυτά που αναφέρουν στο “Μανιφέστο για μια Ευρώπη της ισότητας” οι συγγραφείς που ήδη έχουμε προαναφέρει για την παρούσα κατάσταση.

ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗ, ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ, ΑΝΕΡΓΙΑ, ΑΠΟΓΝΩΣΗ, ΦΡΙΚΗ…
Ζούμε καταστάσεις πρωτόγνωρες στην Ευρώπη, ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε πρόσφατα ίσως πάνω από 11 – 12% στο σύνολο της Ε.Ε. …Σε ορισμένες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας το ποσοστό ανεργίας βρίσκεται πάνω από τον μέσο όρο… όπως στην Ελλάδα (27%), στην Ισπανία (26,2%), στην Πορτογαλία (17,6%) και στην Ιρλανδία (14,7%).
Ωστόσο, ακόμη πιο δραματικές είναι οι διαφορές μεταξύ των νέων. Τα ποσοστά ανεργίας των νέων ηλικιών ανέρχονται: Ελλάδα 58%, Ισπανία 55,5%, Ιταλία 38,7%, Ιρλανδία 30%.
Αλλά πίσω από αυτά και τόσα άλλα καταστροφικά δεδομένα που διαμόρφωσε ο καπιταλισμός – πολιτισμός της ασυγκράτητης ευημερίας, δημιουργήθηκε στη χώρα μας που έγινε το πειραματόζωο η νέα πραγματικότητα της μαζικής φτώχειας, η οποία εξαπλώθηκε σε όλες τις χώρες του Νότου, αλλά και των άλλων χωρών της ανατολικής Ευρώπης, ακόμα και των βόρειων χωρών.
Αντιμέτωποι τώρα μ’ έναν παγωμένο χειμώνα βιώνουμε επαίσχυντα τη νέα δουλεία στον σκοτεινό και απάνθρωπο μηχανισμό της υπερ-εκμετάλλευσης που μας εξουθενώνει με μοναδική δυνατότητα την ενίσχυση της αγωνιστικότητάς μας για ανατροπή της απόγνωσης…

Η ΦΟΒΕΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΧΩΜΕΝΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ πΙΟ ΦΟΒΕΡΗ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΥΡΩΠΗ ΜΕ ΗΓΕΜΟΝΕΥΟΥΣΑ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ… ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡ-ΤΑΧΕΙΑ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ…
Στο βιβλίο των Καρλ Χάιντς Ροτ και Ζήση Παπαδημητρίου παρουσιάζεται, κρίνεται και αποκαλύπτεται η Ευρώπη σήμερα που κυριαρχείται από μαζική ανεργία, επισφαλείς συνθήκες εργασίας, κοινωνική απαλλοτρίωση και αποδόμηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων ιδίως στις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Οπου λόγω των ανισοτήτων μεταξύ των χωρών μελών ε.ε. και Ευρωζώνης απειλούνται με κατάρρευση, αλλά τα αίτια αυτής της ολέθριας εξέλιξης καταδεικνύουν πως για την παρακμή της Ευρώπης ευθύνεται πρωτίστως η πολιτική των χαμηλών μισθών που ακολουθεί την οικονομικά εξαρτημένη από τις εξαγωγές ηγεμονεύουσα Γερμανία και οι σύμμαχοί της προτείνουν εναλλακτικές λύσεις με στόχο μια Ευρώπη της αλληλεγγύης και της ισότητας.
Αλλά η φοβερή πατρίδα μας η Ελλάδα, χωμένη μέσα στη πιο φοβερή πατρίδα την Ευρώπη, με ηγεμονεύουσα τη Γερμανία ταξιδεύουν τώρα την ΠΕΘΑΜΕΝΗ μάνα (των μεγάλων ελπίδων ελευθερίας και ισότητας) με το υπερ-ταχύ βαγόνι της γραμμής...

Χανιώτικα Νέα, 21/12/2013