Κράτος εναντίον κομμούνας

Το βιβλίο αυτό είναι μια ελεύθερη ιστορική έρευνα για το πολιτικό ‘‘έγκλημα’’, που ξεπερνά τα όρια της νομολογίας και γίνεται με όρους πολιτικούς και κοινωνικούς. Αναζητώντας τις ιστορικές ρίζες του πολιτικού εγκλήματος ξεκινάει ένα ταξίδι μέσα στους αιώνες. Στο ταξίδι αυτό βλέπουμε τις προκρατικές-ελεύθερες κοινότητες (Κομμούνες) με το δικό τους (φυσικό) Δίκαιο. Συναντάμε τα πρώτα κρατικά μορφώματα που επιχειρούν να εδραιώσουν την εξουσία τους και να επιβάλλουν το δικό τους Δίκαιο πάνω στις ελεύθερες κοινότητες. Βλέπουμε τα πρώτα πολιτικά ‘‘εγκλήματα’’ που γίνονται για την κατίσχυση της κρατικής εξουσίας πάνω στις ελεύθερες κοινότητες, αλλά και τις αντιστάσεις των κοινοτήτων στις προσπάθειες κατάργησης της αυτονομίας τους.
Ένα τέτοιο ταξίδι φθάνει στην αρχαία αθηναϊκή-άμεση δημοκρατία, την αρχαία Ρώμη, τις ελεύθερες πόλεις του Μεσαίωνα. Περνάει μέσα από την επανάσταση των Χωρικών στην Ευρώπη στον ύστερο Μεσαίωνα, τις Επαναστάσεις στη Γαλλία (1789, 1830. 1848, την Παρισινή Κομμούνα του 1871), αλλά και τις επαναστατικές απόπειρες στην Ελλάδα μετά τον απελευθερωτικό αγώνα του 1821. Μέσα από το ταξίδι σε όλα αυτά τα κορυφαία ιστορικά γεγονότα-σταθμούς αναδύονται στο φως πολλά ιστορικά στοιχεία που ανατρέπουν κατεστημένες θεωρίες και θέσεις για τις επαναστάσεις. Αναδεικνύονται τα αίτια που τις προκαλούν, οι στόχοι τους και κυρίως οι κοινές συνισταμένες που τις ενώνουν και που μένουν αναλλοίωτες μέσα στους αιώνες. Ταξιδεύοντας στην ιστορία βλέπουμε πώς ανατρέπεται η καθεστωτική άποψη ότι οι επαναστάσεις ‘’είναι πεδία διάπραξης ειδεχθών εγκλημάτων’’, ‘’θέατρα ωμής και υπερβολικής κοινωνικής βίας που αντιμετωπίζονται μόνο με την επανασυγκρότηση του κράτους, του μοναδικού και διαχρονικού στυλοβάτη της κοινωνικής ειρήνης’’. Κυρίως όμως, με το ταξίδι αυτό βλέπουμε πως η Κομμούνα και το αρχέγονο Δίκαιο της ισότητας και της κοινωνικής αλληλεγγύης έρχονται συνεχώς στην επιφάνεια της ιστορίας μέσα από τις Κοινωνικές Επαναστάσεις. Ανακαλύπτουμε τέλος, τις πολιτικές αυτές συνθήκες που το πολιτικό ‘‘έγκλημα’’ πέρασε στην κρατική νομολογία, άλλοτε για να κριθούν αυστηρά και άλλοτε ευνοϊκά οι πολιτικοί ‘‘εγκληματίες’’, ανάλογα πάντα με τους πολιτικούς συσχετισμούς δύναμης της κάθε ιστορικής περιόδου.
Το βιβλίο κλείνει με δύο ειδικές αναλύσεις για το δικαίωμα αντίστασης και το πολιτικό ‘‘έγκλημα’’, όπως τα συναντάμε αυτά τα ζητήματα στη παλαιότερη και τη σύγχρονη νομολογία.