Φαιός και κόκκινος φασισμός

«Όταν βγαίνει απ' την Ιστορία -λέει ο Μαρξ- ότι μεταξύ θεωρίας και πράξης κάτι δεν πάει καλά, τότε το λάθος βρίσκεται πάντα στην θεωρία. Η μπολσεβίκικη θεωρία δεν μπόρεσε ν' αναγκάσει την ιστορική εξέλιξη να πάει με τα νερά της. Έτσι η ιστορική εξέλιξη ανάγκασε τον μπολσεβικισμό ν' αλλάξει την μορφή του, ανάλογα με τα γεγονότα. Δεν πρόλαβε ο Λένιν ν' αλλάξει τον Μαρξισμό σε Λενινισμό και ήδη ο Στάλιν άλλαξε τον Λενινισμό σε Σταλινισμό. ... Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ο μπολσεβικισμός δούλεψε και για τον φασισμό. Με το να θέλει να υπαγορεύει κάθε βήμα των μαζών, να διευθύνει, να ελέγχει, να διορθώνει, να εμποδίζει και να σαμποτάρει κάθε ξύπνημα αυτονομίας, να απογοητεύει και να διαψεύδει με τεχνητές αποτυχίες κάθε ίχνος αυτοπεποίθησης, να αποθαρρύνει και να αφοπλίζει κάθε νέα απόπειρα αλλαγής. Αυτός είναι ο δρόμος που οδηγεί κατ' ευθείαν στην τελική παθητική υποταγή κάτω απ' την εξουσία του φασισμού. Ο φασισμός νίκησε τόσο εύκολα, επειδή οι ηγέτες των εργατών είχαν διαφθείρει, εξανδραποδίσει και διαμορφώσει ένα τέτοιο ανθρώπινο υλικό, που πρόθυμα έγινε λεία ενός ζυγού, κάτω απ' τον οποίο είχε ζήσει χρόνια ολόκληρα και δεκαετίες...»
Όττο Ρύλε