Η μάστιγα του ναζισμού ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

Αυτή η πλέον τεκμηριωμένη καταγραφή των γερμανικών εγκλημάτων κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, αποτελεί ένα τρομερό κατηγορητήριο κατά της ναζιστικής κτηνωδίας και των τερατωδών μηχανισμών καταστολής τους οποίους δημιούργησε το Γ' Ράιχ και τρομοκράτησαν όλες τις κατεχόμενες περιοχές της Ευρώπης. Ο ακριβής αριθμός των εκατομμυρίων θυμάτων που δολοφόνησαν αυτοί οι απάνθρωποι μηχανισμοί μάλλον δε θα γίνει ποτέ γνωστός από την επίσημη Ιστορία.
Αντλώντας στοιχεία από γερμανικά ντοκουμέντα και γράφοντας αναπαραστατικά με την άνεση ενός απολύτως ειδικού στενά συνδεδεμένου με τις ίδιες τις κατηγορούσες αρχές κατά των εγκληματιών πολέμου (μιας και ο συγγραφέας υπήρξε Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας των βρετανικών δυνάμεων στη Γερμανία), ο Λόρδος Ράσελ του Λίβερπουλ εκθέτει την αλήθεια πίσω από τα πραγματικά ή τα φερόμενα ως τέτοια γεγονότα.
Με το ωμό και σε κάποιες περιπτώσεις ιδιαίτερα σκληρό κείμενο της "Μάστιγας του Ναζισμού" εξετάζει τα βασικά εργαλεία της τυραννίας και της καταπίεσης του χιτλερικού καθεστώτος - τα SS, την Γκεστάπο και τις ίδιες τις δυνάμεις της Βέρμαχτ. Αναλύει τα γερμανικά εγκλήματα σε βάρος των αιχμαλώτων πολέμου και σε καταπάτηση όλων των διεθνών συνθηκών. Προβάλλει τις γερμανικές ακρότητες του ναυτικού ακόμη και στα διεθνή ύδατα. Και περιγράφει συγκλονιστικά τα εγκλήματα σε βάρος του άμαχου πληθυσμού, την καταναγκαστική εργασία που αναβίωσε τους αιώνες της σκληρότερης δουλείας, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τη διαδικασία βιομηχανοποιημένου θανάτου που αποκαλούνταν η "Τελική Λύση" του Εβραϊκού Ζητήματος.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Κριτική:

Η μάστιγα του πολέμου και της βίας

Τι μπόρεσε να διαπράξει μια παντελώς ανεξέλεγκτη εξουσία

Ενα ιστορικό βιβλίο που έχει δικαιωθεί στον χρόνο, διατηρεί πάντα τη φρεσκάδα και την επικαιρότητά του.

Γιατί η ζωή δεν τελειώνει, ανανεώνεται συνεχώς. Ερχονται νέες γενιές που διψούν να μάθουν, να γνωρίσουν όσα δεν έζησαν. Ν' ανατρέξουν σε μια εποχή τόσο μακρινή γι' αυτούς, που όμως σημάδεψε το σήμερα και θα σημαδεύει το αύριο.

Ενα από αυτά τα βιλία είναι και η εργασία του λόρδου Ράσελ, που ασχολείται με τα εγκλήματα πολέμου της ναζιστικής Γερμανίας, και όχι μόνο.

Πριν ακόμα από την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το δικτατορικό καθεστώς που εγκαθίδρυσε ο Χίτλερ στη Γερμανία «πειραματίστηκε» πάνω στους Γερμανούς δημοκράτες και αντιφασίστες τις μεθόδους που επρόκειτο να εφαρμόσει στους άλλους λαούς.

Πολύ πριν από την εισβολή στην Πολωνία το 1939 -επισημαίνει ο συγγραφέας- το σύστημα των στρατοπέδων συγκέντρωσης οργίαζε στους κόλπους του Ράιχ και κάτω από την ηγεσία του Χίτλερ η οργάνωσή του τελειοποιήθηκε και οι μέθοδοί του δοκιμάστηκαν και εφαρμόστηκαν στους ίδιους τους Γερμανούς σε περίοδο ειρήνης.

Με το προεδρικό διάταγμα Εκτακτης Ανάγκης της 28ης Φεβρουαρίου 1933 νομιμοποιήθηκε το καθεστώς βίας και τρομοκρατίας του Γ' Ράιχ.

Χιλιάδες Γερμανοί που αντετίθεντο στο χιτλερικό καθεστώς ρίχτηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για «θεραπεία».

Η Γκεστάπο είχε επιφορτιστεί με «την εξόντωση όλων των εχθρών του κόμματος και του εθνικού κράτους».

Οταν κηρύχτηκε ο πόλεμος υπήρχαν ήδη στη Γερμανία έξι στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου ζούσαν περί τις 20.000 κρατούμενοι. Τα επόμενα δύο χρόνια χτίστηκαν περισσότερα στρατόπεδα για να στεγάσουν τους ξένους κρατούμενους, ορισμένα από τα οποία έγιναν πασίγνωστα: Αουσβιτς, Μπέλσεν, Μπούχεβαλντ, Φόσενμπεργκ, Μαουτχάουζεν, Νάτσβαϊλερ, Νόκενγκαμε, Ράφενσμπριγκ και Ζαχσενχάουζεν.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα, λόρδο Ράσελ, οι Γερμανοί εκτέλεσαν τουλάχιστον 12.000.000 άνδρες και γυναικόπαιδα από τις κατακτημένες και κατεχόμενες περιοχές.

«Με μία μετριοπαθή εκτίμηση», 8.000.000 εξ αυτών εξοντώθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Ο αρχισαγγελέας του Ηνωμένου Βασιλείου, σερ Χάρτζεϊ Σόκρος στη Δίκη της Νιρεμβέργης που δίκασε τους εγκληματίες πολέμου, τόνισε στην τελική αγόρευσή του:

«12.000.000 δολοφονίες! Τα 2/3 των Εβραίων της Ευρώπης εξοντώθηκαν, περισσότεροι από 6.000.000 απ' τα ίδια τα χέρια των εκτελεστών τους. Οι δολοφονίες διεξάγονταν σαν μαζική βιομηχανική παραγωγή στους θαλάμους αερίων και στα κρεματόρια του Αουσβιτς, του Νταχάου, της Τρεμπλίνκα, του Μπούχεβαλντ, του Μάουτχαουζεν, του Μαϊντάνεκ και του Οράνιεμπουργκ» (σ.σ. 225-226).

Πρόκειται για ένα σκληρό βιβλίο που μας θυμίζει μια πολύ βίαιη εποχή, όχι και τόσο μακρινή, αφού ακόμα μπορούμε να συναντήσουμε άντρες και γυναίκες που βίωσαν την εμπειρία των ναζιστικών στρατοπέδων.

Στις σελίδες του μπορούμε να διακρίνουμε τι μπορεί να διαπράξει μια ανεξέλεγκτη και δικτατορική εξουσία όταν θέλει την παγκόσμια κυριαρχία και επιδιώκει να επιβάλει με τη βία μια «νέα τάξη» πραγμάτων.

Ο συγγραφέας Εντουαρντ Φρέντερικ Λάνγκλι Ράσελ, γνωστός επίσης ως λόρδος Ράσελ του Λίβερπουλ (1895-1981), υπήρξε νομικός της στρατιωτικής δικαιοσύνης στη Βρετανία.

Υπηρέτησε και στους δύο παγκόσμιους πολέμους. Μέχρι το 1954 υπήρξε βοηθός γενικός εισαγγελέας των βρετανικών δυνάμεων κατοχής στη Δυτική Γερμανία παρέχοντας την εμπειρία του στη σύνταξη των κατηγορητηρίων εναντίον των εγκληματιών πολέμου που δικάζονταν στην τότε βρετανική ζώνη κατοχής. Ο λόρδος Ράσελ είχε τη γνώση και την εμπειρία για να γράψει αυτό το δραματικό βιβλίο και, χωρίς να το θέλει, να μας υπενθυμίσει την άλλη πλευρά του ανθρώπου.

Στους φιλοσόφους του 18ου, 19ου αιώνα αντιπαρετίθεντο δύο αντίθετες απόψεις: Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του αγαθός (Τζον Λοκ) ή είναι από τη φύση του κακός, «Homos homins lupus», όπως υποστήριζε ο Τ. Χόουμπς;

Φαίνεται ότι είναι και τα δύο. Και αυτό έρχεται να μας υπενθυμίσει όχι μόνον ο συγγραφέας αλλά και η πραγματικότητα όπως τη ζήσαμε και μετά το τέλος του καταστρεπτικότερου πολέμου της ανθρωπότητας: νέοι πόλεμοι, κατακτήσεις, σφαγές, βασανιστήρια, βία.

Οπως επισημαίνει ο παλιός δημοσιογράφος Αλιστερ Χορν στην εισαγωγή του βιβλίου, τι συμβαίνει με όλους εκείνους που αυτάρεσκα σήμερα πιστεύουν ότι αυτή η απίστευτη βαρβαρότητα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου δεν μπορεί να ξανασυμβεί; Μήπως μπορεί;

«Προσπαθώντας -γράφει ο Χορν- για χρόνια ν' απαντήσουμε στο αίνιγμα πώς ένα πολιτισμένο έθνος, όπως οι Γερμανοί, μπόρεσαν να επηρεαστούν από τον Χίτλερ, αντικρίζουμε τα παραμορφωμένα πρόσωπα των οπαδών στις βρετανικές ποδοσφαιρικές κερκίδες, σε μια κοινωνία με πλήρη επαγγελματική αποκατάσταση, ευμάρεια και άνεση, και αναρωτιόμαστε. Μαθαίνουμε από την τηλεόραση για τον βασανισμό και τη δολοφονία παιδιών και απλώς αναρωτιόμαστε» (σελ. 14-15).

Το βιβλίο έχει και κάποια ελληνική επικαιρότητα καθώς ο λόρδος Ράσελ ανάμεσα στα ναζιστικά εγκλήματα πολέμου παρουσιάζει και την υπόθεση του τορπιλισμού του ελληνικού εμπορικού πλοίου «Πηλεύς» και της δολοφονίας του πληρώματός του από το αναδυθέν υποβρύχιο «U-852». Υπόθεση που εκδικάστηκε από βρετανικό στρατοδικείο στο Αμβούργο, τον Οκτώβριο του 1945, και έκλεισε με την εκτέλεση του Γερμανού κυβερνήτη του υποβρυχίου Χάιντς Εκ στις 30 Νοεμβρίου 1945 (σ.σ. 109-111).

«Η μάστιγα του ναζισμού» εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1954. Επανεκδόθηκε στις αρχές του 21ου αιώνα και παραμένει πάντα επίκαιρη. Το βιβλίο συνοδεύουν ένα μεγάλο φωτογραφικό ένθετο, ευρετήριο κυρίων ονομάτων, τοπωνυμίων και τεχνικών όρων. Αξιοπρόσεκτο είναι ότι στο επίμετρο της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου υπάρχει ένας πλήρης βιβλιογραφικός οδηγός που μπορεί να βοηθήσει τον Ελληνα αναγνώστη ν' αποκτήσει μια σφαιρικότερη γνώση για τα όσα οι Γερμανοί κατακτητές διέπραξαν στην Ελλάδα, όπως στα Καλάβρυτα, την Κάνδανο, το Δίστομο, το Σκοπευτήριο Καισαριανής κ.ά. Πρόκειται για ένα βιβλίο σε καλή μετάφραση, με αέναη επικαιρότητα, που απευθύνεται τόσο στις παλιότερες όσο και στις νεότερες γενιές.

ΦΟΙΒΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 07/03/2008