Ζωή εκτός τόπου

Ο Έντουαρντ Σαΐντ, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της εποχής μας, έζησε τη ζωή του ανάμεσα σε δύο κόσμους. Γεννημένος στην Παλαιστίνη, με αμερικάνικη υπηκοότητα και μόρφωση, χριστιανός ανάμεσα σε μουσουλμάνους, με αγγλικό όνομα και αραβικό επίθετο, έγινε η φωνή της Ανατολής στον δυτικό κόσμο για δεκαετίες.
Σε αυτή την αποκαλυπτική, συγκινητική αυτοβιογραφία, ο Σαΐντ καταγράφει τα δύσκολα παιδικά χρόνια που διαμόρφωσαν τη σκέψη και τον χαρακτήρα του. Από την οικογένεια και τους φίλους στην Ιερουσαλήμ, τις αλλαγές σχολείων στο Κάιρο και τα καλοκαίρια στη Βηρυτό ως τις σπουδές του στις Ηνωμένες Πολιτείες, η πένα του ζωντανεύει τοπία χαμένα πια και αποκαλύπτει μία ολόκληρη ζωή σε διαρκή αναζήτηση ταυτότητας, εθνικής αλλά και προσωπικής.

«Όσο διάβαζα την αυτοβιογραφία του Έντουαρντ Σαΐντ, τον ανακαλούσα όπως τον γνώρισα στην πρώτη του επίσκεψη στην Ελλάδα, στα μέσα της δεκαετίας του ’90 […]: Μια αιχμηρά συναρπαστική μορφή, δονούμενη από μιαν αίσθηση του επείγοντος, η καταγωγή της οποίας δεν ήταν μόνο η ασθένεια που είχε αρχίσει ήδη να τον ταλανίζει, αλλά και η πολιτική του εγρήγορση? μια πολυσχιδής προσωπικότητα που περνούσε από τη λογοτεχνική θεωρία στη γεωπολιτική ανάλυση με εντυπωσιακή άνεση? ένας Μεσανατολίτης με διαπεραστικό βλέμμα ντυμένος το τουίντ σακάκι του νεοϋορκέζου καθηγητή? ένας διανοούμενος σε εξορία, που αντιστάθμιζε την αποπροσανατολιστική, πρωταρχική απώλεια μέσω της δημιουργίας ενός νέου κόσμου προς κυριάρχηση, και κράδαινε τη διαφορά του σαν όπλο, εμμένοντας ζηλότυπα στο δικαίωμα να μην ανήκει».

από τον πρόλογο της Κατερίνας Σχινά

«Διαβάζοντάς το, γνωρίζει κανείς την οικογένεια [του Σαΐντ] και τον νεότερο εαυτό του τόσο στενά όσο γνωρίζουμε τους χαρακτήρες στη λογοτεχνία, ώστε να φανεί, κατά τρόπο οικείο και αλησμόνητο, τι σημαίνει να είσαι Παλαιστίνιος την τελευταία πεντηκονταετία».
Σαλμάν Ρούσντι

«Αυτή η τρυφερή και αμερόληπτη αυτοβιογραφία από έναν πολύ ιδιαίτερο άνθρωπο με συγκίνησε τρομερά. Γραμμένη σε “αντίστιξη” με την ασθένειά του (λευχαιμία), σε περιόδους όπου ανέρρωνε από χημειοθεραπεία, η σπουδαιότητά της μπορεί να αξιολογηθεί από την αγριότητα μέσα από την οποία επιχειρήθηκε δημοσίως, προ και κατά τη διάρκεια της έκδοσης, να τεθεί υπό αμφισβήτηση το κύρος του ως αυθεντικής παλαιστινιακής φωνής».
Independent

«Ένα ταξίδι στη μυστηριώδη, αμείλικτη χώρα της παιδικής ηλικίας, που κάνει όλους εμάς τους αναγνώστες Οριενταλιστές».
Newsday