Στη ρωγμή του τίποτα

Η κρίση που βιώνουμε δεν είναι μόνον οικονομική. Είναι πολύ περισσότερο αξιακή και ηθική. Είναι ένα συνολικότερο πολιτισμικό αδιέξοδο, οι ρίζες του οποίου εντοπίζονται τόσο στη θεώρηση του ανθρώπου για το είδος του, όσο και στο συνολικότερο κοσμοείδωλο της Δυτικής κουλτούρας. Πώς, όμως, δημιουργείται αυτή η στρέβλωση; Ποιοι είναι εκείνοι οι φορείς και οι μεθοδεύσεις που υπονομεύουν δεκαετίες τώρα την ψυχοπνευματική υπόσταση του έλλογου όντος;

Πλησιάζει η ώρα που ο σύγχρονος άνθρωπος θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να εγκαταλείψει τη ματαιόδοξη αυταρέσκεια και να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο της συλλογικότητας. Να αφήσει πίσω του τον ναρκισσισμό και να διευρύνει τους ορίζοντές του σε έναν πολύ μεγαλύτερο ομόκεντρο κύκλο τέτοιο, ώστε να συνειδητοποιήσει πια ότι δεν είναι ο ίδιος το κέντρο του κύκλου, αλλά ένα μόνο μέρος μιας οργανικά δεμένης και αλληλεξαρτώμενης ενότητας. Υπάρχουν τρόποι γι’ αυτό, που ήδη αυτή τη στιγμή λειτουργούν εν δυνάμει, προαναγγέλλοντας την πιθανότητα μιας κοινωνίας πιο συμβατής με το Σύμπαν.