0
Your Καλαθι
Ιδανική μέρα για μπανανόψαρα
Έκπτωση
10%
10%
Περιγραφή
Οι εννέα ιστορίες του βιβλίου αυτού άρχισαν να γράφονται το 1948 και εκδόθηκαν το 1953. Πρώτο ανάμεσα σε αυτές το διήγημα «Ιδανική μέρα για μπανανόψαρα», που πρωτοδημοσιεύθηκε στον περιοδικό «Νew Υorker» τον Ιανουάριο του 1948, τρία χρόνια πριν από την έκδοση του «Στη σίκαλη, στα στάχια, ο πιάστης», το οποίο συνέβαλε αποφασιστικά στην καθιέρωση του συγγραφέα στη λογοτεχνική κοινότητα.
Ο Σάλιντζερ δίνει εδώ επεισόδια από τη ζωή της αμερικανικής κοινωνίας λίγα χρόνια μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μιας κοινωνίας αποπροσανατολισμένης μέσα στην άνεσή της και στις νέες συνήθειες του καιρού της ειρήνης. Αφήνει τους ήρωές του να μιλούν και να αποκαλύπτουν τις σκέψεις τους, την ανοησία και την τραγικότητά τους. Γραμμένες με ψυχρή ματιά, μακάβριο χιούμορ και σουρεαλιστικές αποχρώσεις, οι ιστορίες αυτές αποτελούν αυθεντικό δείγμα της γραφής του Σάλιντζερ.
«Δεσποινίς Κάρπεντερ. Σας παρακαλώ. Ξέρω τη δουλειά μου» είπε ο νέος. «Κράτα μονάχα ανοιχτά τα μάτια σου για κανένα μπανανόψαρο. Σήμερα είναι ιδανική μέρα για μπανανόψαρα».
«Δε βλέπω κανένα» είπε η Σύμπιλ.
«Αυτό εξηγείται εύκολα. Τα χούγια τους είναι πολύ παράξενα» είπε ο νέος και συνέχισε να σπρώχνει τη σαμπρέλα. Το νερό δεν έφτανε ακόμα καλά καλά στο στήθος του. «Ζουν μια πολύ τραγική ζωή» είπε. «Ξέρεις τι κάνουν, Σύμπιλ;»
Κούνησε αρνητικά το κεφάλι της.
«Λοιπόν, κολυμπάνε σε μια τρύπα όπου υπάρχουν πολλές μπανάνες. Μοιάζουν πολύ συνηθισμένα ψάρια όσο κολυμπάνε. Μόλις όμως βρεθούν εκεί μέσα, συμπεριφέρονται σα γουρούνια. Ξέρω κάτι μπανανόψαρα που βρέθηκαν σε μια μπανανότρυπα κι έφαγαν ώς εβδομήντα οχτώ μπανάνες». Έσπρωξε τη σαμπρέλα και τον επιβάτη της λίγο παραμέσα. «Φυσικά, ύστερα απ' αυτό χοντραίνουν τόσο πολύ που δεν μπορούν να ξαναβγούν απ' την τρύπα. Δε χωράνε να περάσουν απ' την πόρτα».
«Μην προχωράμε πολύ μέσα» είπε η Σύμπιλ. «Τι παθαίνουν;»
«Τι παθαίνουν ποιοι;»
«Τα μπανανόψαρα».
«Α, λες για όταν φάνε τόσες πολλές μπανάνες και δεν μπορούν να βγουν απ' τη μπανανότρυπα;»
«Ναι» είπε η Σύμπιλ.
«Λοιπόν, λυπάμαι που στο λέω, Σύμπιλ, αλλά πεθαίνουν».
Ο Σάλιντζερ δίνει εδώ επεισόδια από τη ζωή της αμερικανικής κοινωνίας λίγα χρόνια μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μιας κοινωνίας αποπροσανατολισμένης μέσα στην άνεσή της και στις νέες συνήθειες του καιρού της ειρήνης. Αφήνει τους ήρωές του να μιλούν και να αποκαλύπτουν τις σκέψεις τους, την ανοησία και την τραγικότητά τους. Γραμμένες με ψυχρή ματιά, μακάβριο χιούμορ και σουρεαλιστικές αποχρώσεις, οι ιστορίες αυτές αποτελούν αυθεντικό δείγμα της γραφής του Σάλιντζερ.
«Δεσποινίς Κάρπεντερ. Σας παρακαλώ. Ξέρω τη δουλειά μου» είπε ο νέος. «Κράτα μονάχα ανοιχτά τα μάτια σου για κανένα μπανανόψαρο. Σήμερα είναι ιδανική μέρα για μπανανόψαρα».
«Δε βλέπω κανένα» είπε η Σύμπιλ.
«Αυτό εξηγείται εύκολα. Τα χούγια τους είναι πολύ παράξενα» είπε ο νέος και συνέχισε να σπρώχνει τη σαμπρέλα. Το νερό δεν έφτανε ακόμα καλά καλά στο στήθος του. «Ζουν μια πολύ τραγική ζωή» είπε. «Ξέρεις τι κάνουν, Σύμπιλ;»
Κούνησε αρνητικά το κεφάλι της.
«Λοιπόν, κολυμπάνε σε μια τρύπα όπου υπάρχουν πολλές μπανάνες. Μοιάζουν πολύ συνηθισμένα ψάρια όσο κολυμπάνε. Μόλις όμως βρεθούν εκεί μέσα, συμπεριφέρονται σα γουρούνια. Ξέρω κάτι μπανανόψαρα που βρέθηκαν σε μια μπανανότρυπα κι έφαγαν ώς εβδομήντα οχτώ μπανάνες». Έσπρωξε τη σαμπρέλα και τον επιβάτη της λίγο παραμέσα. «Φυσικά, ύστερα απ' αυτό χοντραίνουν τόσο πολύ που δεν μπορούν να ξαναβγούν απ' την τρύπα. Δε χωράνε να περάσουν απ' την πόρτα».
«Μην προχωράμε πολύ μέσα» είπε η Σύμπιλ. «Τι παθαίνουν;»
«Τι παθαίνουν ποιοι;»
«Τα μπανανόψαρα».
«Α, λες για όταν φάνε τόσες πολλές μπανάνες και δεν μπορούν να βγουν απ' τη μπανανότρυπα;»
«Ναι» είπε η Σύμπιλ.
«Λοιπόν, λυπάμαι που στο λέω, Σύμπιλ, αλλά πεθαίνουν».
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
