Πώς γεννήθηκε η εργατική Πρωτομαγιά

Η Πρωτομαγιά πατροπαράδοτα είναι μια μέρα ελπίδας, μια γιορτή της άνοιξης και της γονιμότητας, με ανθοστόλιστα στεφάνια, χορούς και γλέντια. Απ' την άλλη, οι καπιταλιστές, οι ρεφορμιστές και οι εργατοπατέρες τους την θέλουν αργία και γιορτή της εργασίας, ενώ για κάθε συνειδητό εργαζόμενο είναι μέρα ενάντια στην μισθωτή εργασία -μέρα της διεθνούς εργατικής αλληλεγγύης, μέρα όπου η εργατική τάξη όλου του κόσμου τιμά την μνήμη των "Μαρτύρων του Σικάγου", οι οποίοι, με πρόσχημα- την ρίψη μιας βόμβας εναντίον αστυνομικών -που προκάλεσε τον θάνατο ενός και τον τραυματισμό πολλών- σε μια ειρηνική συγκέντρωση διαμαρτυρίας που είχαν οργανώσει στο Χέιμαρκετ, καταδικάστηκαν σε θάνατο ή ισόβια μετά από μια "στημένη" δίκη. Η πραγματική αιτία ωστόσο της καταδίκης τους δεν ήταν η συνωμοσία προς διάπραξη εγκλήματος, όπως ανέφερε το κατηγορητήριο, αλλά οι αναρχικές ιδέες τους και ο αγώνας τους για την καθιέρωση του οκταώρου.
Το έγκλημα που διαπράχθηκε στις 4 Μαΐου 1886, είτε ήταν πράξη εκδίκησης είτε έργο προβοκάτορα, μοιάζει, εκ των υστέρων, σαν μια τρομοκρατική ενέργεια. Για να γίνει όμως καλύτερα κατανοητή η βία πριν και μετά την 4η Μαΐου, πρέπει να ιδωθεί, όχι ως ένα κεφάλαιο στην ιστορία της τρομοκρατίας, αλλά ως ένα από τα σημαντικότερα επεισόδια του ταξικού πολέμου, ένα προϊόν της σύγκρουσης μεταξύ αφ' ενός των επαναστατών -κυρίως μεταναστών- και των συνδικάτων, και αφ' ετέρου των "μισθοφόρων του Κράτους και του Κεφαλαίου", η δε "νόμιμη" δολοφονία των "Μαρτύρων του Σικάγου" δεν ήταν μια δικαστική πλάνη ούτε ένα μεμονωμένο κρατικό έγκλημα, αλλά μία ακόμα πράξη ταξικής αντεκδίκησης και κρατικής τρομοκρατίας στην ατέλειωτη σειρά εγκλημάτων της "Μέκκας της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας".