Αν ξυπνούσε ο κυρ-Αλέξανδρος

«Αν επέστρεφε σήμερα στον κόσμο «ο φτωχός άγιος των γραμμάτων μας», ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ποια εποχή του χρόνου θα επέλεγε, πού θα πήγαινε, ποιες μνήμες του θα ανακαλούσε, πού θα του υπαγόρευε η συνείδησή του να σταθεί, τι θα έβλεπε, τι θα άκουγε, πώς θα σχολίαζε την κρίση και τα έργα των σύγχρονων ανθρώπων, τι θα συμβούλευε, ποια μυστικά του «πάνω» κόσμου θα αποκάλυπτε, με ποιον θα συνομιλούσε, πόσο θα παρέμενε και τελικά, αν έφευγε ξανά, υπήρχε περίπτωση νέας επανόδου του;
Τις απαντήσεις σ’ αυτά τα υποθετικά ερωτήματα αποπειράται με αληθινή συστολή, να προσεγγίσει ο επίσης Σκιαθίτης, συγγραφέας Γιώργος Σανιδάς, μέσα από το απόσταγμα της ποίησης, της σοφίας και της κοσμοθεωρίας του ανεπανάληπτου Παπαδιαμάντη, προσθέτοντας τη δική του άποψη για τα λάθη και τον αληθινό σκοπό του ανθρώπου.
Εν προκειμένω, ο κυρ-Αλέξανδρος, αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο την φανταστική εμπειρία του, όπως πιθανόν θα τη βίωνε ο ίδιος αφού ήταν από τους ελάχιστους που υιοθέτησε ως τρόπο ζωής, όσα δίδαξε με την πένα του…

Η μεγαλύτερη φιλοδοξία και ο λόγος σύνθεσης του παρόντος έργου, όπως εξομολογείται ο συγγραφέας, είναι να αφυπνίσει συνειδήσεις και να ρίξει «μια σταξιά λάδι στο γυαλί», της απελπισμένης σήμερα ψυχής των Ελλήνων, όσων τουλάχιστον αισθάνονται πως «δεν έχουμε πατέρα στο σπίτι»…»