Σφαιριστήριον λαβυρίνθου

Τα δεκατέσσερα διηγήματα τραβούν υπερρεαλιστικά την κουρτίνα, με τη μελωδία του κλασικού, για να αποκαλύψουν ότι ο φόβος και η τρέλα δεν έχουν πατρότητα. Μπορεί να τους γέννησαν «οι μύγες με τα σιδερένια φτερά», όταν έλαμπε η «πανσέληνος διπλής εκπυρσικρότησης» σε κάποιο «παράπλευρο σύμπαν» των αφανών ή απλώς να υπήρξεν «λαμπτήρας εκπέμπων σήματα μορς», πιθανόν «θάλαμος κινητής τηλεφωνίας», καθώς τον διαπερνούν «ζώντα netrina» από τη διαινώνια σκόνη των αστεριών που σπιθίζουν στην υπόγεια δεξαμενή της «πλήθουσας αγοράς». Ίσως πάλι να είναι λάμψη εισερχόμενη από τον δεξιό οφθαλμό στο υπόγειο του εγκεφάλου, με το «σφαιριστήριον λαβυρίνθου» της γυμνόστηθης Αριάδνης.