Κατάθεση ψυχής

Για αρκετά χρόνια "σέμπροι". Καιγόταν ο κάμπος
από το λιοπύρι, καιγόταν η δίψα μας λες και ο ήλιος
"ξεχνούσε" να βασιλέψει. Ο ιδρώτας έσταξε βροχή
στο μέτωπο μας σαν να ήθελε να ξεπλύνει την κόλλα
του καπνού από πάνω μας. Δουλεύαμε για δύο
και ο απολογισμός στο τέλος ήταν ένα "κομμάτι" ψωμί,
αλλά λέγαμε ευχαριστώ και με χαμόγελα αισιοδοξίας...
προχωρούσαμε.

Η καπνοκαλλιέργεια είναι μία ιστορία αγάπης,
πόνου, μίσους και χαράς. Μια καλοκαιρινή "οδύσσεια"
μέσα στο λιοπύρι στα καπνοχώραφα. Έσκυβες να μαζέψεις
ένα - ένα τα φύλλα του καπνού και να ικετεύεις τη Γη
να σε ανταμείψει με ένα "ξερό" ψωμί να την βγάλεις
και ...φέτος.

Μαζί με το αρμάθιασμα τρώγαμε και το φαγητό μας
για να μη χάνουμε χρόνο. Είχαμε και το "επιδόρπιο",
μια φέτα γλυκό καρπούζι. "Έσμιγαν" η πίκρα του καπνού
με τη γλύκα του καρπουζιού, και συνεχίζαμε
"ανανεωμένοι"...

"δουλεύαμε για δύο...
στη μοιρασιά δεν μας έμεινε τίποτα...
λέγαμε ευχαριστώ στη ζωή".

***

Ένα μικρό πόνημα από το βιβλίο:

"Η βροχή είναι ο Ουρανός που κατέβαινε στη Γη. Έπαιζα και χόρευα μαζί της. Γινόμουν και εγώ βροχή. Άκουγα το μελωδικό αλλά και παράξενο ατέλειωτο τραγούδι της. Άπλωνα τα χέρια να γεμίσουν οι χούφτες μου νερό και το έριχνα επάνω μου, σαν να ήθελα να καθαρίσω ό,τι “λερώνει” το σώμα και τη ψυχή μου".

{Κατάθεση Ψυχής/Γιώργος Σαρδέλης}