Οι δίδυμες φλόγες και ο θάνατος του εγώ

Σαν αετός πετώ πάνω από τους ήρωες, τις σκηνές και τα σύμβολα και αποκωδικοποιώ εκείνα που δεν χωρούν μέσα στις λέξεις, εκείνα που αποκρύπτονται και εκείνα που επιμελώς αποσιωπούνται. Αυτά που ανταλλάζονται σε κυτταρικό και ενεργειακό επίπεδο, την ώρα που εφάπτονται τα σώματα μας, την ώρα που αναπνέουμε στον ίδιο ρυθμό, την ώρα που διαχέεται ανάμεσα μας η ενέργεια του ενός στον άλλο. Αυτή η ανταλλαγή ενέργειας ξεκίνησε πολύ πριν συναντηθούμε, πολύ πριν αγγίξουν τα σώματα μας και συνεχίζεται και μετά που διαχωρίζονται τα τρισδιάστατα σώματα. Συνεχίζεται μέσα από τον νέο μας εαυτό που γεννήθηκε μετά την προσυμφωνημένη μας συνάντηση, με αλλαγές που δεν γίνονται αντιληπτές ή κατανοητές από τον νου.
Είναι η αφύπνιση, η κοινή αναγνώριση, η αποκάλυψη, το δέος, η επιστροφή στο μηδέν! Είναι η κατάργηση του χρόνου, η κβαντική ένωση στο κέντρο του άναρχου πυρήνα, είναι η ώρα που μαζί αποφασίσαμε ότι θα κάψει ο ένας τον άλλο για να γεννηθούμε ξανά μέσα από την κοινή τέφρα και θα είμαστε πλέον ένα, όπως ήμασταν εξ αρχής.
Είναι ένας φόρος τιμής για ό,τι και όποιον μας κεντρίζει και μας ξυπνά από τον λήθαργο και φλέγει μέσα μας τον πόθο να ζήσουμε, να ερωτευτούμε και να αγαπήσουμε και πάλι. Είναι ένας φόρος τιμής στην ανώτερη μορφή άυλου και πνευματικού έρωτα, της ψυχικής ένωσης.
Η δίδυμη φλόγα μου ήρθε και πριν φύγει με ένα κέντρισμα ξύπνησε την ψυχή μου που μακάρια κοιμόταν, για να την περάσει στο επόμενο επίπεδο.