Ομήρου Βοτανική

Ο στόχος του παρόντος πονήματος είναι η θεώρηση των ομηρικών επών και της αρχαίας ελληνικής γραμματείας ως φυσική κληρονομιά όλων των επιστημών, όλων των εποχών και όλων των εθνών του πλανήτη. Είναι αληθές ότι τα έργα του Ομήρου αποτελούν μέχρι τις μέρες μας προνομιακό αντικείμενο μελέτης κατά κύριο λόγο των φιλολόγων, ιστορικών και αρχαιολόγων. Όμως οι επιστήμονες αυτοί, ελάχιστα ασχολούνται με την επιστημονική πληροφορία που εκπορεύεται από τα έργα αυτά. Αντίθετα οι θεράποντες των θετικών επιστημών αγνοούν την ετυμολογία και την ομηρική προέλευση μεγάλου μέρους της ορολογίας του γνωστικού τους πεδίου.
Το πρόβλημα αναδεικνύεται καλύτερα με την μετάφραση των έργων του Ιπποκράτη: Οι μεν ιατροί δυσκολεύονται να κατανοήσουν πλήρως τη γλώσσα του, οι δε φιλόλογοι έχουν προβλήματα στην απόδοση των ιατρικών εννοιών. Άρα δεν είναι παράδοξο, αντίθετα επιβεβλημένο, επιστήμονες από το χώρο των θετικών επιστημών να μελετούν και να αντλούν χρήσιμες πληροφορίες από την αρχαία ελληνική γραμματεία και εν προκειμένω από τα ομηρικά έργα. Έτσι αναδεικνύεται η διαχρονικότητα της ελληνικής γλώσσας και τονίζεται η συμβολή της στην ανάπτυξη και εξέλιξη των θετικών επιστημών, από την εμφάνιση τους μέχρι σήμερα. Αυτό δεν υπηρετεί σκοπιμότητες προγονολατρείας, αλλά αποκαθιστά την επιστημονική αυτογνωσία και προάγει την επιστημονική σκέψη και έρευνα.
Πιο συγκεκριμένος στόχος είναι να καταδειχθεί η γένεση της επιστήμης της βοτανικής, ο τόπος όπου έγινε η πρώτη παρατήρηση και καταγραφή του φυτικού κόσμου, εκεί όπου θεωρήθηκε το κάθε ένα φυτό ως ξεχωριστή οντότητα και έλαβε το αντίστοιχο όνομα. Με την συμβολή της λατινικής γραμματείας οι λαοί της δύσης πλησίασαν έμμεσα την ελληνική πνευματική καλλιέργεια και επιστημονική σκέψη. Η κυριαρχία των Ρωμαίων για πολλούς αιώνες στη Δύση μετέφερε την εμπειρία της κλασικής αρχαιότητας στις χώρες αυτές με τη βοήθεια της λατινικής γλώσσας. Αυτή η ιστορική εξέλιξη επέτρεψε επί αιώνες την καλλιέργεια του μύθου της λατινικής προέλευσης των επιστημονικών όρων και ονομάτων, παραγνωρίζοντας και ελαχιστοποιώντας την συμβολή της ελληνικής.
Ειδικότερα για τα φυτικά ονόματα ακόμα και ο καθόλου φιλέλλην Isidorus Hispalensis, Αρχιεπίσκοπος της Σεβίλλης, παραδέχεται στα Etymologica ότι πλείστα λατινικά ονόματα, ετυμολογούνται από την ελληνική: «Multa latina nomina, Graecam etymololgiam recipiunt. [...]